слабі́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, ад якога слабіць. Слабільная вада. Слабільны парашок. // у знач. наз. слабі́льнае, ‑ага, н. Лякарства, якое служыць для паслаблення кішэчніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссыпны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да ссыпкі. Ссыпныя аперацыі. // Які служыць, прызначаны для ссыпання чаго‑н. Ссыпны пункт. Ссыпны свіран. Ссыпны чан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарма́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец.

1. Тое, што і афікс.

2. Частка слова (прыстаўка, суфікс, інфікс), якая служыць для словаўтварэння і словазмянення.

[Ад лац. formans, formantis — які ўтварае, фарміруе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотабактэ́рыя, ‑і, ж.

Бактэрыя, якая выдзяляе рэчыва, што свеціцца пры злучэнні яго з кіслародам і служыць адной з прычын свячэння вады і рыб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчэ́беневы, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца або зроблены са шчэбеню; пакрыты шчэбенем. Шчэбеневы насціл.

2. Які прызначаны, служыць для вырабу шчэбеню. Шчэбеневы завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Афіцыя́нт (БРС). Запазычана з рус. официант у другой палавіне XIX ст. (гл. Крукоўскі, Уплыў, 79; Гіст. лекс., 243); у рус. мове з франц. officiant (суфіксальнае ўтварэнне ад officier служыць, прыслужваць’ < лац. officiare ад officium ’служба, пасада’), параўн. КЭСРЯ, 320.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shield

[ʃi:ld]

1.

n.

1) шчыт -а́ m.

2) ахо́ва f.

3) Tech. экра́н -а m.

2.

v.t.

абараня́ць, ахо́ўваць, засланя́ць

3.

v.i.

служы́ць абаро́най, ахо́вай, засло́най

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БЮДЖЭ́Т СПАЖЫВЕ́ЦКІ,

баланс грашовых даходаў і расходаў сям’і, які характарызуе фактычны ўзровень жыцця розных груп насельніцтва. Адлюстроўвае даходы сем’яў і крыніцы іх паступлення, а таксама выкарыстанне гэтых даходаў (расходаў) па прызначэнні. Вызначаецца на аснове балансу даходаў і расходаў насельніцтва, бюджэтных абследаванняў і разам са спажывецкім кошыкам служыць для ацэнкі колькасных і якасных паказчыкаў спажывання.

т. 3, с. 388

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

інтэрфі́кс

(ад інтэр- + лац. fixus = прымацаваны)

лінгв. частка слова, якая служыць для злучэння іншых марфем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ме́рны

1. (рытмічны, роўны) geméssen; rhýthmisch;

ме́рным кро́кам geméssenen Schríttes;

2. тэх. (які служыць мерай чаго-н.) Maß-, Méss-;

ме́рная сту́жка Máßband n -(e)s, -bänder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)