трыумвіра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Саюз трох палітычных дзеячаў у Старажытным Рыме ў перыяд заняпаду рэспублікі, які меў на мэце захапіць вярхоўную ўладу (першапачаткова — калегія з трох асоб, якая выбіралася з якой‑н. спецыяльнай мэтай). Першы трыумвірат. // Жарт. Пра трох асоб, якія аб’ядналіся для сумеснай дзейнасці. — Дык давайце заключым трыумвірат! — крычаў Янка, — Давайце! — І сябры з запалам паціснулі адзін аднаму рукі ў знак свайго саюзу. Колас.

[Лац. triumviratus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́рдэн

(ням. Orden, ад лац. ordo = рад, разрад)

1) знак узнагароды за якія-н. заслугі;

2) каталіцкае манаскае аб’яднанне з пэўным статутам (напр. о. езуітаў);

3) назва некаторых тайных арганізацый (напр. масонскі о.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

stámpfen

1.

vt таўчы́, мяць

zu Púlver ~ — растаўчы́ ў парашо́к; трамбава́ць

2.

vi ця́жка ступа́ць; ту́паць (нагамі ў знак пратэсту)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

капе́ц, -пца́ м.

1. (место для хранения овощей) бурт;

2. на́сыпь со сто́лбиком как межево́й знак;

3. разг. иску́сственный холм;

4. прост. (гибель, конец) кры́шка ж.;

тут табе́ і к. — тут тебе́ и кры́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

flag​1 [flæg] n. сцяг;

hoist/raise the flag узніма́ць/уздыма́ць сцяг;

The flags were at half mast. Сцягі былі прыспушчаныя (у знак жалобы).

♦

fly/show/wave the flag дэманстрава́ць патрыяты́зм/падтры́мку сваёй радзі́мы, арганіза́цыі і да т.п.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сліма́к м

1. заал Schnecke f -, -n, Egelschnecke f;

2. (пра чалавека) Schláppschwanz m -(e)s, -schwänze; Waschlappen m -s, -;

3. камп (знак @) At [ɛt] n -s, -s; разм Klámmeraffe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

капа́

1. Межавы знак, капец (Нас.).

2. Невялікі, часовы стажок сена (Слаўг.).

3. Сельскі правінцыяльны з'езд у Вялікім Княстве Літоўскім (Н. В. Стороженко. Западнорусские провинциальные сеймики во 2-й пол. XVII в. Киев, 1888).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

głodowy

głodow|y

галодны;

śmierć ~a — галодная смерць; смерць ад голаду;

strajk ~y — галадоўка (у знак пратэсту);

dni ~e — галодныя дні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

głoska

ж.

1. лінгв. гук;

głoska dźwięczna (bezdźwięczna) — звонкі (глухі) гук;

2. уст. літара; знак;

zapisać złotymi ~mi — запісаць залатымі літарамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ляжа́йка ’ляжанка ля печы’, ’комін-ляжак’ (пух., З нар. сл.; уздз., Нар. словатв.; навагр., Сцяшк. Сл.), ляжэйка ’бакавыя дошкі ў возе’ (астрав., Сцяшк. Сл.; круп., Жыв. сл.; Касп., Сл. ПЗБ), ліжа́йка ’бакавы брусок асновы панарада’ (КЭС, лаг.), валож. ляжэ́я ’папярочная палка-ворчык у сасе, да якой прымацоўваюцца аглоблі’ (Жыв. сл.). Ст.-рус. лежайка, лежейка, лежая ’знак > (гарызантальны вугал) у бортніцкіх знамёнах’. Да прасл. ležajьka (Трубачоў, Эт. сл., 14, 158), якое з ležaja/ležajь (< ležati), роднаснага з ляжа́й (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)