Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пату́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. патух, ‑ла; зак.
1. Перастаць гарэць, свяціць. Агонь у будынку бліснуў яшчэ раз і патух.Чорны.Знікла палоска вячэрняй зары на небасхіле — ці то яна патухла зусім, ці хмаркі закрылі яе.Хадкевіч.// Перастаць дзейнічаць, функцыяніраваць (пра вулкан, домну і пад.).
2.перан. Перастаць блішчаць; стаць цьмяным, бляклым (пра вочы). Дыхаць цяжка, грудзі ўспухлі, Точыць смага, прага піць. Толькі вочы не патухлі — Зіхацяць жаданнем жыць.А. Александровіч.Загадчык аблана пазяхнуў, і вочы яго зноў патухлі і прыплюшчыліся.Шамякін.//перан. Знікнуць, прапасці, спыніцца. Але мая радасць хутка патухла, бо я ўспомніў, што Грыша вельмі скупы і не дачакаешся ад яго ніякай папругі.Капыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
showy
[ˈʃoʊI]
adj.
1) пы́шны; раско́шны; які́ кі́даецца ў во́чы; шыко́ўны (пра во́пратку)
2) зана́дта я́ркі, страка́ты, крыклі́вы
3) паказны́, разьлі́чаны на эфэ́кт; няшчы́ры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
constrictor
[kənˈstrɪktər]
n.
1) душы́цель -я m. (напр. зьмяя́); сьціска́ч -а́m.
2) му́скул, які́ сьціска́е
constrictors of the eyelids — му́скул, які́ заплю́шчвае во́чы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
павільгатне́лы, ‑ая, ‑ае.
Які стаў, зрабіўся вільготным. [Галкоўскі] пацёр ад здавальнення адна аб адну рукі і зажмурыў павільгатнелыя вочы.Чыгрынаў.На дне кошыка вялікая, з павільгатнелым шклом, бутэлька.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паві́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Вішчаць час ад часу, паціху. Лыска павіскваў і, аблізваючыся, глядзеў у вочы.. [Андрушку].Лобан.Адчайна павісквалі скрыпкі, рассыпаліся з вясёлым перазвонам срэбныя бомы.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пану́расць, ‑і, ж.
Стан панурага. Вочы.. [селяніна] праясніліся, панурасць і заклапочанасць зніклі з твару.Колас.Надзвычайна ўрачыстымі здаваліся дрэвы ў густым бары, паскідаўшыя снегавыя шапкі і зімовую панурасць.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўнашчо́кі, ‑ая, ‑ае.
Які мае поўныя шчокі. Глянуўшы цераз плячо, Антанюк убачыў цёмныя, з агеньчыкамі, вочы Залеціна. На курносым, паўнашчокім, яшчэ юнацкім твары не відаць было стомленасці.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белізна́, ‑ы, ж.
Яркі, чысты белы колер чаго‑н. Вочы мімаволі заплюшчваліся ад яркай белізны снегу.Бяганская.Беларусу і ў Парыжы сняцца Белізна бяроз і сосен медзь.Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брывяны́, ‑ая, ‑ое.
Які мае дачыненне да брыва. Адкрыты лоб, сама смуглява, А што найбольш прывабна ў ёй [Марыне], Дык гэта вочы, іх аправа Пад тонкай дужкай брывяной.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)