паласка́ць, палашчу, палошчаш, палошча; незак., што.

1. Прамываць, абмываць, апускаючы ў ваду. Пад мостам, стоячы па калені ў вадзе, жанчына паласкала бялізну. Лобан. І маці стол ужо прыбрала, Пасуду, лыжкі паласкала. Колас. // Заліваючы або паліваючы, абмываць. Шыбы паласкаў дождж, але праз іх яшчэ добра былі відаць апошнія ружы. Федасеенка.

2. Прамываць рот, горла, зубы з мэтай дэзінфекцыі, лячэння. Назаўтра раніцаю доктар Пфэрдсан абматаў .. [Гендарсану] твар бінтам, даў нейкую вадкасць паласкаць рот. Чарнышэвіч.

3. Развяваць што‑н., хлопаць чым‑н. (пераважна пра вецер). А побач гмах на люднай плошчы Асветлен сонцам веснавым, І вецер горды сцяг палошча Над родным горадам маім. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свяжэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; незак.

1. Станавіцца халодным (пра надвор’е, ваду). // У мове маракоў — станавіцца больш моцным (пра вецер). Па сініх прасторах, Дзе вецер свяжэе, Пад сцягам чырвоным Плывуць караблі. Звонак. / у безас. ужыв. Дзень сходзіць. Ад рэчкі свяжэе. Грамыка.

2. Набываць больш яркі, свежы выгляд (пра расліны). Свяжэюць у чэрвеньскіх ранішніх росах Мятліца, званочкі, аер. Тарас.

3. Станавіцца бадзёрым, здаровым, больш свежым (пра чалавека). Пасля купання чалавек свяжэе. // Набываць больш здаровы выгляд. Цела на хвіліну свяжэе, лягчэй дыхаецца. Галавач. А варта было ў той жа момант перамяніцца з’яве — і адразу слёзы як ветрам здувала, шчокі [Марфы] свяжэлі. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халту́ра, ‑ы, ж.

Разм. зневаж.

1. Пабочны, звычайна лёгкі заработак звыш асноўнага. У людзей як у людзей — ва ўсіх па два выхадных ужо, а ў .. [Аўсяніка] вечна гэта «налева», вечна халтура... Васілевіч.

2. Нядобрасумленная, неахайная, выкапаная без ведання справы работа. [Мікола:] — Халтура хутчэй за ўсё, а не вецер... Калі б мы так будавалі, што вецер, няхай і штармавы, у дзевяць балаў, можа бурыць, — грош нам цана была б. Хадкевіч. // Тое, што зроблена такім чынам, прадукт такой работы. Хаджу, разглядаю скульптуры. Мастак быў праўдзівы, Ні спешкі нідзе, ні халтуры! Гілевіч. «Бо пішаш, — заявіў Сівы, — халтуру. Што толку з колькасці, браток, Калі слабы любы радок». Корбан.

[Ад лац. chartularium — спіс нябожчыкаў, які чытаўся свяшчэннікам на дзень памінання памёршых.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

łagodny

łagodn|y

лагодны; мяккі;

~y uśmiech — добрая ўсмешка;

~y smak — нявостры смак;

~a zima — мяккая зіма;

~y wiatr — слабы вецер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozwiać

зак. развеяць;

rozwiać wątpliwości — развеяць сумненне;

rozwiać podejrzenia — развеяць падазрэнні;

rozwiać na cztery wiatry — пусціць на вецер; пусціць па ветры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

moderate​2 [ˈmɒdəreɪt] v. fml змянша́ць; змякча́ць; змякча́цца;

The wind is moderating. Вецер сціхае;

The workers moderated their demands. Рабочыя зменшылі свае патрабаванні;

The climate in Great Britain is moderated by the Gulf Stream. Клімат у Вялікабрытаніі змякчаецца Гальфстрымам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

туды́ нареч. туда́;

◊ т. яму́ і даро́га — туда́ ему́ и доро́га;

ні т. ні сюды́ — ни туда́ ни сюда́;

куды́ ве́цер, т. і ён — ирон. куда́ ве́тер ду́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ускалыхну́ць сов.

1. (колебнуть) всколыхну́ть;

ве́цер ~ну́ў лі́сце — ве́тер всколыхну́л листву́;

2. перен. (привести в волнение, движение) всколыхну́ть, взволнова́ть;

гэ́тыя чу́ткі ўскалыхну́лі сяло́ — э́ти слу́хи всколыхну́ли (взволнова́ли) село́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

усхвалява́ць сов.

1. (привести в колебательное движение) взволнова́ть;

ве́цер ~ва́ў жы́та — ве́тер взволнова́л рожь;

2. (вызвать волнение) взволнова́ть; возбуди́ть; (вызвать смятение — ещё) смути́ть;

у. нато́ўп — взволнова́ть (возбуди́ть) толпу́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зе́ўраць, ‑ае; незак.

Разм. Быць бачным, адкрытым (пра адтуліну, яму і пад.). Побач, між нізкага, густога галля, зеўрала ў цяністым поцемку свежая яма з асыпанымі берагамі. Мележ. Там, далёка ўнізе, куды кожную хвіліну вецер мог сарваць і яго, зеўрала бяздонне, зацягнутае радкаватым туманам. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)