фарма́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец.

1. Тое, што і афікс.

2. Частка слова (прыстаўка, суфікс, інфікс), якая служыць для словаўтварэння і словазмянення.

[Ад лац. formans, formantis — які ўтварае, фарміруе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотабактэ́рыя, ‑і, ж.

Бактэрыя, якая выдзяляе рэчыва, што свеціцца пры злучэнні яго з кіслародам і служыць адной з прычын свячэння вады і рыб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчэ́беневы, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца або зроблены са шчэбеню; пакрыты шчэбенем. Шчэбеневы насціл.

2. Які прызначаны, служыць для вырабу шчэбеню. Шчэбеневы завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Афіцыя́нт (БРС). Запазычана з рус. официант у другой палавіне XIX ст. (гл. Крукоўскі, Уплыў, 79; Гіст. лекс., 243); у рус. мове з франц. officiant (суфіксальнае ўтварэнне ад officier служыць, прыслужваць’ < лац. officiare ад officium ’служба, пасада’), параўн. КЭСРЯ, 320.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shield

[ʃi:ld]

1.

n.

1) шчыт -а́ m.

2) ахо́ва f.

3) Tech. экра́н -а m.

2.

v.t.

абараня́ць, ахо́ўваць, засланя́ць

3.

v.i.

служы́ць абаро́най, ахо́вай, засло́най

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

подспо́рье ср., разг. падмо́га, -гі ж.; (помощь) дапамо́га, -гі ж.; (поддержка) падтры́мка, -кі ж.;

служи́ть больши́м подспо́рьем служы́ць вялі́кай падмо́гай;

по́мощь и подспо́рье дапамо́га і падтры́мка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

сервірава́ць

(фр. server, ад лац. servire = служыць)

расстаўляць па пэўных правілах пасуду, стравы, рыхтуючы стол да абеду.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ме́рны

1. (рытмічны, роўны) geméssen; rhýthmisch;

ме́рным кро́кам geméssenen Schríttes;

2. тэх (які служыць мерай чаго-н) Maß-, Méss-;

ме́рная сту́жка Máßband n -(e)s, -bänder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Ру́пар ’труба канічнай формы, якая служыць для ўзмацнення гуку’, ’рэпрадуктар у выглядзе такой трубы’ (ТСБМ). Укр., рус., балг. ру́пор ’тс’, у іншых мовах адсутнічае. Праз рускую, у якой з XVIII ст., з нідэрл. rouper (вымаўляецца [rúper]) < rapen ’крычаць клікаць’ (Чарных, 2, 128).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гемаглабі́н, ‑у, м.

Бялковае рэчыва ў саставе крыві, якое надае ёй чырвоны колер і служыць пераносчыкам кіслароду ад органаў дыхання да ўсіх тканак арганізма.

[Ад грэч. háima — кроў і лац. globus — шар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)