Вадзяны́ вол ’птушка бугай, Ardea stellaris’ (Янк. Мат., Лыс.). Польск. wodny wół ’тс’. Да вол, паколькі крык гэтай птушкі нагадвае мычанне быка або вала. Параўн. іншыя назвы: бык, бугай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Драч ’птушка дзяркач’ (БРС, Нас., Касп., Шат., Бяльк., Сцяшк.). Іншыя яе назвы: дзярка́ч, дзярга́ч (параўн. рус. дерга́ч, дерка́ч, укр. дерка́ч). Назва, магчыма, асноўваецца на гукаперайманні. Параўн. Фасмер, 1, 501.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Се́ўка 1 ‘плеценае з лазы і саломы начынне для сяўбы, сявенька’ (Скарбы; беласт., Сл. ПЗБ). Да сеяць (гл.).

Се́ўка 2 ‘птушка Charadrius pluvialis L.’ (Ласт.). Гл. сіўка, сявец 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

квеза́ль

(ісп. quetzal, ад індз. quetsalli)

птушка атрада трагонаў з доўгімі верхнімі пёрамі, што цалкам закрываюць хвост, якая водзіцца ў горных лясах Цэнтр. Амерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кі́ві

(палінез. kivi)

птушка групы бескілявых з кароткімі моцнымі нагамі, доўгай гібкай дзюбай і неразвітымі крыламі; пашырана ў Новай Зеландыі; жыве ў густых зарасніках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

папуга́й

(тур. papahan, ад ар. babaha)

трапічная лясная птушка з яркім стракатым апярэннем, якая здольна пераймаць розныя гукі, у тым ліку і чалавечую мову.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пінгві́н

(ням. Pinguin, фр. pinguin, ад лац. pinguis = тлусты, сыты)

вялікая антарктычная птушка з падобнымі да ластаў крыламі, якая добра плавае, але не лятае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

blackcap

[ˈblækkæp]

n.

1) валася́нка, чорнагало́ўка f. (пту́шка)

2) род чо́рных малі́наў

3) Brit. чо́рная ша́пачка, адзява́ная судзьдзёю пры прысу́дзе на сьмерць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Рэпулу́ска ’птушка рэпалоў’ (Бяс.). Рус. ре́полов, ре́пел ’тс’, реполиха ’самка рэпалова’, польск. rzepołuch ’канаплянка’. Прасл. *rępelъ/*rępolъ утворана ад *rępъ/*rępь ’хвост’ і суф. *‑elъ/*‑olъ (Трубачоў, Этимология–1964, 7).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Свірбу́ль ‘птушка снягір’ (Сцяшк.). Паводле Цыхуна (Лекс. балтызмы, 53), літуанізм, параўн. літ. žvírblis, žvírbilis ‘верабей’. На думку Лаўчутэ (Балтизмы, 72), не выключана, што крыніцай магло быць і лат. žvirbulis ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)