трагікаме́дыя

(ад гр. tragikos = трагічны + камедыя)

1) драматычны твор, у якім спалучаюцца характэрныя рысы трагедыі і камедыі;

2) перан. гісторыя, падзея, становішча, у якім да сумнага прымешваецца смешнае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тры́о

(іт. trio)

1) інструментальны, вакальны або вакальна-інструментальны ансамбль з трох выканаўцаў, кожны з якіх выступае з самастойнай партыяй;

2) музычны твор для трох галасоў або інструментаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экспро́мт

(лац. expromtus = гатовы)

1) твор (паэтычны, музычны), створаны адразу, у момант выканання;

2) кароткая прамова, сказаная без папярэдняй падрыхтоўкі;

3) невялікая музычная п’еса, напісаная ў свабоднай форме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ма́ці (род., дат., предл. ма́ці и ма́церы; вин. ма́ці и ма́церу; твор. ма́ці и ма́церай (ма́цераю)) ж. мать;

○ м.-адзіно́чка — мать-одино́чка;

м.-гераі́ня — мать-герои́ня;

◊ у чым м. нарадзі́ла — в чём мать родила́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арабе́ска

(іт. arabesco = арабскі)

1) складаны арнамент у выглядзе прыгожа пераплеценых геаметрычных фігур і лісцяў, кветак, раслін, жывёл;

2) невялікі музычны твор з арнаментаваным (гл. арнаментыка 2) меладычным малюнкам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гра́фіка

(гр. graphike = жывапіс)

1) від выяўленчага мастацтва, заснаваны на стварэнні малюнка лініямі і штрыхамі, а таксама твор, выкананы такім чынам;

2) сістэма знакаў для перадачы гукавога складу мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плафо́н

(фр. plafond = столь)

1) закрыты абажур на столі для электрычных лямп;

2) размаляваная або з вылепленымі ўпрыгожаннямі столь; твор манументальна-дэкаратыўнага жывапісу, які аздабляе перакрыццё якога-н. памяшкання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тамбуры́н

(фр. tambourin, іт. tamburino)

1) ударны народны музычны інструмент, пашыраны на поўдні Еўропы; разнавіднасць барабана;

2) даўні французскі народны танец;

3) музычны твор, які мае характар гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Му́зыка ’галіна мастацтва’, ’твор або сукупнасць музычных твораў’, ’выкананне і гучанне музычных твораў на інструментах’, ’музычны інструмент’, драг. ’танцы’ (ТСБМ, Гарэц., Яруш., Бяльк., Лучыц-Федарэц), музы́ка ’музыкант’, ’скамарох’ (ТСБМ, Нас., Мядзв., Гарэц., Яруш., Касп., Шат., Бяльк.; Нік. Очерки, 2; Мат. Гом., Сл. ПЗБ, ТС), ст.-бел. музыка, музика, музыкъ ’музыка’ (1565 г.) запазычана са ст.-польск. muzyk ’тс’, muzyka ’музычны інструмент’, якія з лац. mūsicus ’музычны; музыкант; паэт’, mūsica ’мастацтва Муз’, ’музыка, музычнае мастацтва’ < ст.-грэч. μουσικός ’які належыць Музам’, ’музыкант’, ’мастацкі, паэтычны, адукаваны’ (Булыка, Лекс. запазыч., 159 і 161). У ст.-рус. мове лексема мусикия, мусикиа ’музыка’, ’спевы’, ’музычны інструмент’, ’музыкант-жанчына’ з XII ст. (Фасмер, 3, 6). Гл. таксама Краўчук (Праблемы філал., 60), Маргаран (ЭИРЯ, 4, 1968, 90–94).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

эцю́д

(фр. étude)

1) эскізная замалёўка часткі будучага жывапіснага твора, выкананая з натуры (напр. э. да карціны);

2) вучэбнае маляванне з натуры (напр. пайсці на эцюды);

3) музычны твор віртуознага характару (напр. эцюды Шапэна);

4) невялікі твор літаратурнага, навуковага характару, прысвечаны аднаму пытанню;

5) практыкаванне ў музычнай, тэатральнай, шахматнай тэхніцы (напр. рашыць шахматны э.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)