тарахце́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. тарахцець (у 1 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. Ідзе Вайцех і не чуе ён ні тарахцення колаў, ні таго, што ў кустах заліваюцца салаўі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрыгі́йскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фрыгійцаў. [Тульба:] — Зараз прыйшла на памяць адна байка Эзопа, таго фрыгійскага раба, якога потым перапявалі ўсе байкапісцы свету. Радкевіч.

2. Такі, як у фрыгійцаў. Фрыгійскі каўпак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

czubić się

czubi|ć się

незак. біцца; сварыцца;

kto się ~\ ten się lubi прык. хто каго любіць, той таго чубіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дачака́цца, дачака́ць

1. (з’яўленне чаканага) erwrten vt;

ён дачака́ўся ўрэ́шце пісьма́ er erhelt ndlich den lngerwarteten Brief;

мы дачака́ліся яго́ прыхо́ду wir wrteten, bis er kam;

2. разм (дайсці да таго, што…) es sowit brngen*;

ён дачака́ўся таго́, што яго́ зво́льнілі er brchte es sowit, dass man ihn entleß;

чака́ем не дачака́емся wir können es kaum erwrten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Бінда́лік1 ’медаль’ (Нас.). Таго жа паходжання, што і біндалікі1: < польск. bindalik ’пояс, стужка і г. д.’.

Бінда́лік2 ’чалавек з бяльмом’ (Нас.). Няясна. Магчыма, звязана з біндаво́кі ’бяльматы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ве́рацень ’гоні’ (Жд., 2, Яшк.), вераце́нь ’загон’ (Сцяшк. МГ). Параўн. вератні́к ’частка поля’ (Касп.); ’доўгі загон’ (Яшк., Сцяшк. МГ). Таго ж паходжання, што і вераце́я (г. зн. звязана з *vьrtěti: *vertьnь).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лапа́ная ’карцёжная гульня, у якой мяняюць карты для складання пар, і калі адна карта можа быць няцотнай, лішняй, таго, хто застаецца з ёй, называюць свінкай’ (Нас.). Дзеепрыметнік ад лапаць ’хапаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

На́лля ’гурт’: Наляцела налля дзяцей (паст., Сл. ПЗБ), нальля ’пра таго, хто нагла і неадступна лезе ў шкоду’ (полац., Нар. лекс.), ’навала, напасць’ (ушац., Нар. сл.). Відаць, з *нагля, гл. наглы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пагі́белька ’нізкае месца’ (Мат. Гом.). Да гібаць ’гнуць’ (гл.) з суф. ‑ель‑к‑ (параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 38, 98). У семантычных адносінах цікавы прыметнік гібкі ’багністы’ (Сл. ПЗБ) таго ж кораня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скіро́ўваць несов.

1. направля́ть; повора́чивать; см. скірава́ць 1;

2. (на што, да чаго, куды) перен. направля́ть, склоня́ть, клони́ть (к чему, куда);

ён ~вае размо́ву да таго́, каб... — он кло́нит разгово́р к тому́, что́бы...

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)