прабава́ць несов.

1. про́бовать, испы́тывать;

п. свае́ сі́лы — про́бовать (испы́тывать) свои́ си́лы;

2. (есть для пробы) про́бовать, отве́дывать;

п. на смак — про́бовать на вкус;

3. (стремиться сделать что-л.) предпринима́ть попы́тки; (с инф.) пыта́ться, порыва́ться; покуша́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ка́ста

(napm. casta = род, пакаленне, ад лац. castus = чысты)

1) грамадская група ў некаторых краінах Усходу, адасобленая паходжаннем, родам заняткаў і прававым становішчам сваіх членаў (напр. к. жрацоў);

2) перан. замкнутая грамадская групоўка, якая ахоўвае свае інтарэсы і адасобленасць (напр. акцёрская к.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

прапанава́ць

(польск. proponować, ад лац. proponere)

1) заявіць аб гатоўнасці памагчы, даць у чыё-н. распараджэнне што-н. (напр. п. свае паслугі);

2) унесці прапанову, параіць, парэкамендаваць (напр. п. новы план заняткаў);

3) папрасіць выканаць што-н. (напр. п. з’явіцца на пасяджэнне).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

гол м спарт Tor n -(e)s, -e, Tréffer m -s, -, Tórschuss m -es, -schüsse;

забі́ць гол ein Tor schíeßen*;

прапусці́ць гол éinen Tréffer éinstecken;

гол у свае́ варо́ты Éigentor n;

гуле́ц, які забі́ў гол Tórschütze m -n, -n;

гол! Tor!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

zginąć

zgin|ąć

зак.

1. загінуць;

2. прапасці, знікнуць;

~ęły mi okulary — зніклі (прапалі) мае акуляры; я згубіў свае акуляры

marnie ~ąć — дрэнна скончыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

па́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

1. Адна з пяці рухомых канцавых частак кісці рукі, ступні нагі (у чалавека) або лапы (у жывёлы).

Безыменны палец.

2. У машынах, механізмах і пад.: замацаваная дэталь у выглядзе акруглага стрыжня (спец.).

Поршневы п.

◊

Праз пальцы глядзець на каго-што (разм., неадабр.) — свядома не заўважаць каго-, што-н.; абыякава ставіцца да каго-, чаго-н.

Ведаць як свае пяць пальцаў каго-што (разм.) — ведаць вельмі добра.

Пальцам паказваць на каго-што (разм.) — указваць, звяртаць асобую ўвагу на каго-, што-н.

|| памянш. па́льчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. па́льцавы, -ая, -ае.

П. сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пасла́ць¹, пашлю́, пашле́ш, пашле́; пашлём, пашляце́, пашлю́ць; пашлі́; пасла́ны; зак.

1. каго (што). Накіраваць з якім-н. даручэннем, куды-н.

П. дыялектолагаў у экспедыцыю.

П. па доктара.

2. каго-што. Адправіць для дастаўкі.

П. бандэроль па пошце.

3. што. Перадаць, выказаць жэстам, словамі, пісьмова свае адносіны, пачуцці да каго-н. (разм.).

П. паветраны пацалунак.

П. прывітанне.

4. што. Кінуць, накіраваць.

П. мяч у сетку.

5. што. Пасунуць, накіраваць (спец.).

П. корпус улева (пра рух цела).

|| незак. пасыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пасы́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1, 2 і 5 знач.) і пасыла́нне, -я, н. (да 1—4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уступі́ць², -уплю́, -у́піш, -у́піць; -у́плены; зак.

1. каго-што каму. Добраахвотна адмовіцца на карысць іншага.

У. свае пазіцыі.

У. месца.

У. дарогу каму-н.

2. каму-чаму і без дап. Пайсці на ўступкі, згадзіцца з чым-н.

У. просьбам.

3. каму-чаму ў чым. Аказацца горшым за каго-, што-н. у якіх-н. адносінах.

Ён нікому не ўступіць у храбрасці.

Яго веды не ўступяць вашым.

4. што каму. Прадаць або, прадаючы, аддаць дзешавей.

У. рэч за пяцьдзясят рублёў.

|| незак. уступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. усту́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (да 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

откры́ться сов.

1. (о двери, окне, шкатулке) адчыні́цца, мног. паадчыня́цца, адкры́цца, мног. паадкрыва́цца; (о шторе, занавесе) адкры́цца, мног. паадкрыва́цца;

2. (начаться) пача́цца; (о собрании, заседании и т. п.) адкры́цца;

3. (предоставиться) адкры́цца;

4. (обнажиться) адкры́цца, мног. паадкрыва́цца;

5. (раскрыться) разгарну́цца, мног. паразго́ртвацца; (о глазах) расплю́шчыцца, мног. парасплю́шчвацца, адкры́цца, мног. паадкрыва́цца; (о рте) разя́віцца, мног. паразяўля́цца, адкры́цца, мног. паадкрыва́цца;

6. перен. (разоблачиться) вы́крыцца, мног. павыкрыва́цца, вы́явіцца;

7. (стать видным) адкры́цца;

8. (откровенно высказаться) вы́казаць свае́ ду́мкі, адкры́ць свае́ ду́мкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ама́тар, ‑а, м.

1. Ахвотнік да чаго‑н. Аматар на выдумкі. Аматар музыкі. □ [Прыборны] быў вялікі аматар усяго над звычайнага, прыгодніцкага. Шамякін.

2. Той, хто займаецца чым‑н. не як прафесіянал; любіцель. Рыбалоў-аматар. □ Гэта будуць свае, калгасныя артыстычныя кадры з досыць высокай кваліфікацыяй. Цяжка сказаць, хто яны: аматары ці прафесіяналы? Дуброўскі.

[Фр. amateur ад лац. amator.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)