imagine [ɪˈmædʒɪn] v.

1. уяўля́ць сабе́

2. меркава́ць, ду́маць;

I imagine it will rain. Я мяркую, што пойдзе дождж.

3. выдумля́ць;

You are always imagining things. Вечна ты нешта выдумляеш.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rod [rɒd] n.

1. прут, пруто́к, лазі́на;

a fishing rod ву́дачка

2. fml ро́зга, хлыст

3. стры́жань (металічны)

♦

make a rod for one’s own back ≅ капа́ць я́му само́му сабе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

знямо́гласць, ‑і, ж.

Стан знямоглага. Усё ж Цімошкін неяк устаў з долу і, перасільваючы ў сабе знямогласць, сеў на снезе. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асва́, ‑ы, ж.

Абл. Аса. Янук толькі гудзеў сабе пад нос, не сціхаючы, як асва ў акне, заляцеўшы ў хату. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афарысты́чны, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы афарызму, падобны да яго; які мае ў сабе афарызмы. Байка — жывое, цікавае, фабульнае апавяданне, напісанае афарыстычнай мовай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́ста, выкл.

Разм. Даволі, хопіць, канец. Схаваўся ў гушчары асаковых зараснікаў, перавязаў нагу кашуляй, сказаў сам сабе: «Баста, адваяваўся, Тарас». Асіпенка.

[Іт. basta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выно́слівы, ‑ая, ‑ае.

Які можа многае перанесці; стойкі, загартаваны. Вынослівы конь. Вынослівы спартсмен. □ Рос .. [Быстроў] дужым, вынослівым і ўпэўненым у сабе. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азо́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да азоту. Азотная прамысловасць. Азотны завод. // Які мае ў сабе азот. Азотнае ўгнаенне. Азотная кіслага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алкало́ід, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Арганічнае рэчыва, падобнае на шчолач, якое мае ў сабе азот і вызначаецца моцным фізіялагічным дзеяннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблягчы́цца, аблягчуся, аблегчышся, аблегчыцца; зак.

1. Зрабіцца больш лёгкім па вазе, вызваліцца ад часткі грузу.

2. Разм. Спаражніць сабе кішэчнік, страўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)