ца́цка ж.

1. игру́шка; побряку́шка;

2. безделу́шка;

3. перен. игру́шка;

яна́ не хо́ча быць ~кай у яго́ рука́х — она́ не жела́ет быть игру́шкой в его́ рука́х;

◊ як (нібы́) ц. — как игру́шка;

даста́ць сабе́ ~ку — (о ране, болезни, неприятности) нажи́ть, схвати́ть;

знайсці́ сабе́ ц. — (о ненужном, бесполезном занятии) найти́ себе́ игру́шку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угняздзі́цца, -язджу́ся, -е́здзішся, -е́здзіцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Звіць сабе гняздо (пра птушак).

2. Зручна размясціцца, асталявацца дзе-н., звычайна на невялікай прасторы (разм.).

У. на печы.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Моцна ўкараніцца дзе-н., у чым-н. (пра абстрактныя паняцці).

Угняздзілася такая думка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

oparzyć się

зак. апарыцца; абварыцца;

oparzyć się w palec — абварыць сабе палец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kryć

незак.

1. крыць, накрываць;

2. хаваць, укрываць;

3. утрымліваць у сабе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zakarbować

зак. зарубіць; засячы;

zakarbować sobie w pamięci — зарубіць сабе на носе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абцяжа́рыць сов.

1. обремени́ть, отяготи́ть;

2. перен. обремени́ть, отяготи́ть; затрудни́ть, утруди́ть;

а. каго́-не́будзь кло́патамі аб сабе́ — обремени́ть (затрудни́ть) кого́-л. хло́потами о себе́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ *Несатварэ́нны, несотворэнны ў выразе: несотворэнная сіла ’пра незлічоную колькасць’ (ТС). Відаць, царкоўнаславізм (параўн. ст.-слав. несътворенъ ’няствораны, няўчынены’, ’иёсътворенк ’невыкананне’), з развіццём семантыкі ад ’неіснуючы, нерэальны’ да ’які цяжка сабе ўявіць’. Аднак асноўная фармальная прыкмета запазычання — прэфікс -со (замест -с; параўн. звычайнае стварыць) у тураўскай гаворцы можа мець мясцовае паходжанне (сокоўзнуцца ’паслізнуцца’ і пад.), што Ускладняе канчатковае рашэнне пытання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Со́біць, звычайна безасабовае со́біла ‘прыйсці ў галаву, навесці на думку зрабіць што-небудзь нечаканае’ (ТСБМ, Касп., Шат., Гарэц., Янк. 3.), ‘прышлося, выпала’ (Варл.). Укр. собічити ‘прысвойваць’, рус. со́бить ‘запасіць, збіраць’, со́биться ‘збірацца, рыхтавацца’, польск. sobić ‘запасіць, збіраць; прысвойваць’, чэш. sobiti(si) ‘прысвойваць’, серб.-харв. sobičati se ‘асвойвацца, прывыкаць (да горада, людзей)’. Ад займенніка сабе (гл.), параўн. Махэк₂, 565.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wcale

зусім;

wcale tam nie byłem — я там зусім не быў;

wcale dobrze wygląda — зусім (цалкам) добра выглядае;

wcale ładna — прыгожая;

wcale разм. нішто сабе; нічога сабе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кабалісты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кабалістыкі (у 1 знач.).

2. перан. Які заключае ў сабе асаблівы, таямнічы сэнс; загадкавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)