discomfit

[dɪsˈkʌmfət]

v.t.

1) цалко́м перамагчы́

2) разьбі́ць (пля́ны, спадзява́ньні)

3) мо́цна зьбянтэ́жыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

on the go

informal

мо́цна заня́ты; дзе́йны; заўсёды ў ру́ху; непасе́длівы, мітусьлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

palpitate

[ˈpælpɪteɪt]

v.i.

1) мо́цна бі́цца (пра сэ́рца)

2) дрыжэ́ць, трэ́сьціся (ад стра́ху)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БРЫСТО́ЛЬСКІ ЗАЛІ́Ў

(Bristol Channel),

заліў Атлантычнага ак., каля паўд.-зах. берагоў Вялікабрытаніі. Уразаецца ў сушу на 230 км, шыр. каля ўвахода 126 км, глыб. да 50 м. Берагі моцна парэзаны. Прылівы паўсутачныя (да 14,4 м). Асн. парты: Брысталь (злучаны каналам з Лонданам), Кардыф, Ньюпарт (Вялікабрытанія).

т. 3, с. 278

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БАРЫСА́Н

(Barisan),

горы на ПдЗ в-ва Суматра, у Інданезіі. Даўж. каля 650 км, выш. да 3805 м (вулкан Керынчы). Складзены з кварцытаў, сланцаў, вапнякоў, вулканічных пародаў. Шмат дзеючых і патухлых вулканаў (Таланг, Каба і інш.). Схілы моцна расчлянёныя рэкамі. Вечназялёныя густыя трапічныя лясы.

т. 2, с. 327

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Карачава́тымоцна скрыўлены, пакрыўлены, крывы, пакручаны (пра дрэва)’ (Нар. лекс.) (гл. карачкі і карачун у значэнні ’крывое дрэва’, гл. таксама карачу наваты).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ло́гаці, ’стукаць’ (Сл. Брэс.). Няясна. Магчыма, балтызм. Параўн. літ. klegė́ti ’грукаць, стукаць, моцна гаварыць, шумець’. Менш верагодна германізм — са шлёгаць ’біць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перакатле́ць (пірікатле́ць) ’моцна перамерзнуць’ (Юрч. СНЛ). Відаць, да пера- і ⁺катле́ць ’пасінець’, параўн., рус. вяц. котле́ть ’станавіцца чорным (як кацёл)’. Да кацёл (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыва́рваць ’прыпарваць’ (ТС). Да вары́ць2моцна грэць (пра сонца); парыць (пра надвор’е)’ (гл.). Відавочна, усходнеславянскае, параўн. рус. прива́ривать ’пячы гарачынёй, спёкай’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разгалява́цца ’увайсці ў азарт’ (Сцяшк. Сл.). Няяснае слова. Магчыма, звязана з гілява́ць (гл.) або з рус. цвяр. разга́литьсямоцна захацець чаго-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)