Разм.Зусім ніхто, ні адзін чалавек. Не, народа майго аніхто не сагне!Панчанка.[Сярго:] Ведайце, што нас Не пераможа ў дружбе аніхто.Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ачужэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Страціць сувязь з блізкімі, знаёмымі, стаць чужым. — От, братка, — кажа сястра, — ты ўжо нават пазабываўся, як што і зваць, ты ўжо зусім ачужэў.Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кно́цік, ‑а, м.
Памянш.да кнот; маленькі кнот. Кноцік упаў на стол, агонь зусім апаў, але затрымаўся на момант, падняўся, асвяціў яшчэ на адзін міг газету і знік.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кале́нка, ‑а; мн. каленкі, ‑нак; н.
Тое, што і калена (у 1, 2 знач.). Каленкі дрыжаць. Стаяць на каленках. □ Зусім прыстаў дзед Астап, падгіналіся каленкі ад доўгай дарогі.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
handy[ˈhændi]adj.
1. спры́тны (да працы)
2.infml зру́чны; кары́сны, выго́дны
3. блі́зкі, падру́чны, які пад руко́ю;
The shop is handy. Крама зусім недалёка.
♦
come in handy спатрэ́біцца, прыда́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
góttsjämmerlich
1.
a ва́рты жа́лю, убо́гі
2.
adv стра́шна, жахлі́ва
sich ~ fühlen — адчува́ць сябе́зусі́м дрэ́нна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
áuspumpen
vt
1) выпампо́ўваць
2) разм. пазыча́ць (грошы)
ich bin ganz áusgepumpt — разм. я зусі́м вы́матаны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сво́йскі
1. (не дзікі, выгадаваны чалаекам) Haus-; häuslich;
сво́йскія жывёлы Háustiere pl;
2. (прыручаны) zahm, gehórsam;
ён зрабі́ўся зусі́м сво́йскітс.перан. er ist ganz zahm gewórden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
◎ Кархаві́нне ’жабіна ікра’ (Сл. паўн.-зах.), пераносна да папярэдняга. Кантамінацыя з кракавінне (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лімянто́вы ’добры’ (Юрч. Фраз. 2). Не зусім яснае слова./Відаць, яго можна звязаць са ст.-бел.ляментацыя ’плач, элегія’ (з XVII ст.), ляменть ’лямант’, вылучыўшы для прыметніка значэнне ’спачувальны, спагадлівы’, якое змянілася ў ’добры’.