ма́кавіна, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.
1. Адно сцябло маку.
2. Адна галоўка маку.
3. Адно зярнятка маку.
4. Вершаліна дрэва.
М. сасны.
|| памянш. ма́кавінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1—3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
акажу́
(фр. acajou, ад індз. acaju = чырвонае дрэва)
дрэва сям. анакардыевых, пашыранае ў тропіках; дае каштоўную драўніну, едкі бальзам, алей і камедзь.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
мангаста́н
(англ. mangostan, ад малайск. mangustan)
пладовае дрэва сям. клюзіевых, пашыранае ў трапічнай Азіі, а таксама кіславата-салодкі духмяны плод гэтага дрэва.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
мандары́н1
(ісп. mandarin)
вечназялёнае цытрусавае дрэва сям. рутавых, пашыранае ў тропіках і субтропіках, а таксама кісла-салодкі духмяны плод гэтага дрэва.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
марэ́ль
(ням. morelle, ад іт. amarella)
пладовае дрэва сям. ружавых, пашыранае пераважна ў субтропіках, а таксама плод гэтага дрэва, падобны да вішні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
эбе́н
(гр. ebenos)
чорнае дрэва сям. эбенавых, пашыранае ў тропіках, а таксама драўніна гэтага дрэва, якая выкарыстоўваецца для вырабу мэблі, музычных інструментаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
злама́цца сов.
1. слома́ться;
дрэ́ва ~ма́лася — де́рево слома́лось;
2. (отломиться, переломиться) сломи́ться;
сук ~ма́ўся — сук сломи́лся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заві́снуць сов. (зацепившись за что-л., остаться висеть) пови́снуть; зави́снуть;
спілава́нае дрэ́ва ~сла — спи́ленное де́рево пови́сло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кальцава́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. кальцаваць. Кальцаванне птушак. Кальцаванне ствала дрэва.
2. Злучэнне электрастанцый у адзіную энергасістэму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крушы́на, ‑ы, ж.
Невялікае лісцевае дрэва або куст сямейства крушынавых, з кары якога вырабляюць слабіцельную настойку, а з ягад — фарбу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)