рэа́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які існуе ў рэчаіснасці; не ўяўны. Рэальны прадмет. Рэальны факт. □ Адлюстраванне лодкі ў возеры нічым не адрознівалася ад рэальнай лодкі на паверхні. В. Вольскі. // Сапраўдны, яўны. «Грамада» з кожным днём расла і набірала сілы, станавілася рэальнай пагрозай для акупацыйных планаў урада на «крэсах усходніх». Машара.

2. Заснаваны на разуменні і ўліку наяўных умоў, абставін. Рэальны погляд на жыццё. Рэальная ацэнка абставін.

3. Які можа быць ажыццёўлены, здзейснены. Рэальныя планы. Рэальны тэрмін.

4. Уст. Тое, што і рэалістычны (у 2 знач.).

•••

Рэальнае вучылішча гл. вучылішча.

Рэальная заработная плата гл. плата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obvious [ˈɒbviəs] adj.

1. я́ўны, відаво́чны; прыме́тны, прыкме́тны;

an obvious advantage я́ўная перава́га

2. я́сны, зразуме́лы;

for an obvious reason па ца́лкам зразуме́лай прычы́не;

The obvious thing to do is to write her a letter. Зразумела, трэба напісаць ёй пісьмо.

3. бана́льны, трывія́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sheer [ʃɪə] adj.

1. я́ўны; по́ўны, абсалю́тны;

by sheer chance зусі́м выпадко́ва;

a sheer waste of time дарэ́мнае марнава́нне ча́су;

sheer nonsense бязглу́здзіца

2. празры́сты, то́нкі (пра тканіну);

sheer stockings то́нкія панчо́хі

3. вертыка́льны, стро́мкі (пра скалу)

sheer off [ˌʃɪərˈɒf] phr. v. зніка́ць, уцяка́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

defiance

[dɪˈfаɪəns]

n.

1) я́ўны супраці́ў (аўтарытэ́ту), непадпара́дкаваньне n., непаслухмя́насьць f.

in defiance of — без ува́гі на каго́-што, насу́перак каму́-чаму́

2) вы́клік -у m. (да бо́ю, спрэ́чкі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

patent

[ˈpætənt]

1.

n.

1) патэ́нт -а m.

2) патэнтава́нае вынахо́дзтва

2.

adj.

1) патэнтава́ны

2) [ˈpeɪtənt] відаво́чны, я́ўны, я́сны

3)

адкры́ты, дасту́пны

3.

v.t.

а) бра́ць патэ́нт

б) дава́ць патэ́нт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адкры́ты, -ая, -ае.

1. Нічым не загароджаны, не прыкрыты; аголены; без покрыва зверху, з бакоў.

А. прастор.

Адкрытае мора.

Смажыць на адкрытым агні.

Хадзіць з адкрытай галавой.

2. Даступны для ўсіх жадаючых.

А. сход.

3. Не тайны, яўны.

А. пратэст.

Адкрыта (прысл.) выступіць з крытыкай недахопаў.

Адкрытае галасаванне (падняццем рук, не тайнае).

4. Шчыры, прамы, даверлівы.

А. твар.

А. характар.

5. Тое, што і разгорнуты.

Адкрытая кніга.

А. журнал.

6. З вялікім выразам.

Адкрытае плацце.

7. Не падземны, з агаленнем пласта.

А. спосаб здабычы вугалю.

○

Адкрытае пісьмо — пісьмо каму-н., якое публікуецца ў друку.

Адкрытае пытанне — нявырашанае пытанне.

Адкрытая рана — рана, якая не зажыла.

Адкрыты лоб — вялікі і круты лоб.

◊

У адкрытую (ісці, дзейнічаць) (разм.) — не ўтойваючы сродкаў і прыёмаў.

|| наз. адкры́тасць, -і, ж. (да 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

flagránt

a

1) яўны, відаво́чны

in ~i — юрыд. на месцы́ злачы́нства

2) абура́льны

in ~em Wíderspruch zu etw. (D) stéhen* — яўна супярэ́чыць чаму́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пу́бліка ’супольнасць людзей, сабраных у пэўным месцы’ (ТСБМ), ст.-бел. публика ’публічнасць’ (1687). Запазычана праз польск. publika ’вялікі з’езд, публічны сход; грамадскасць’, першапачаткова ’агульны або дзяржаўны інтарэс’ (XVI–XVII стст.), што ўзыходзіць да лац. (res)publica, літаральна ’агульная справа’, гл. рэспубліка (ад лац. pūblicus ’народны, дзяржаўны, грамадскі’, скарочаны варыянт ад незафіксаванага *populicus < populus ’тлум, люд, народ’, гл. Банькоўскі, 2, 961, даслоўным перакладам якога было рэч паспалітая, адсюль паспо́льства ’грамадскасць, грамадства’. Розныя дэрываты, большасць з якіх запазычана з польскай і рускай моў, а таксама непасрэдна з лацінскай мовы (параўн. яшчэ ст.-бел. публикация, публиковати, публичный, Булыка, Лекс. запазыч., 33), распаўсюдзіліся пад уплывам франц. publik, publique (з XIII ст.) ’яўны, адкрыты, даступны ўсім’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ви́димый

1. (ощутимый глазом) ба́чны;

2. (заметный для всех) прыме́тны, разг. прыкме́тны; (явный) я́ўны; (очевидный) відаво́чны;

ви́димый результа́т прыме́тны (відаво́чны) вы́нік;

3. (кажущийся, внешний) зне́шні, уя́ўны; (показной) паказны́;

его́ успе́х то́лько ви́димый яго́ по́спех то́лькі зне́шні (паказны́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

simple [ˈsɪmpl] adj.

1. про́сты, несклада́ны;

a simple statement comput. про́сты апера́тар

2. немудраге́лісты, про́сты;

simple food звыча́йная е́жа;

simple people про́сты люд

3. элемента́рны, нерасклада́льны;

a simple senten ce ling. про́сты сказ

4. прастаду́шны, наі́ўны; дурнава́ты;

as simple as a child шчы́ры як дзіця́

5.я́ўны, відаво́чны;

simple facts го́лыя фа́кты;

the simple truth шчы́рая пра́ўда

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)