Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Перашкода ’тое, што перагароджвае шлях, затрымлівае рух, перапыняе якое-небудзь дзеянне’ (ТСБМ, Гарэц., Нас., Шат., Касп.), перашкодзіць (Шпіл., ТСБМ), перашкадза́ць (відаць, пад уплывам польск.przeszkadzać ’тс’), перашкажа́ць (Яруш., Нас.), пірашкаджа́ць ’рабіць турботы’ (Варл.), перэшко́дзіць ’прынесці вялікую шкоду’ (Растарг.), пірашкодзіць ’пашкодзіць выканаць нейкую работу’ (Варл.). Да пера- і шкода (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ава́рыя
(іт. avaria, ад ар. ’avar = пашкоджанне, шкода)
1) моцнае пашкоджанне якога-н. механізма, машыны ў час работы, руху;
2) перан. няўдача, правал якой-н. справы.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
права́л, ‑у, м.
1.Дзеяннепаводледзеясл. праваліцца (у 2 знач.).
2. Месца, якое правалілася. Вось ужо відаць шырокі чорны правал ля падножжа гары.Арабей.Нягледзячы на тое, што правал у лежаку пагражаў пажарам, санітар і вухам не вёў: ёсць гаспадар, пан Тарбецкі, — няхай ён і правіць.Колас.
3. Тое, што і праём. Дамы ашчэрваліся чорнымі праваламі вокан.Асіпенка.[Рыгорка] знікаў у правале расчыненых дзвярэй.Дуброўскі.
4.перан. Поўная няўдача ў якой‑н. справе. Шкода не толькі волі, жыцця, а шкода і правалу той работы, якую даручыла яму партыя.Колас.// Раскрыццё (падпольнай арганізацыі). Пасля правалу арганізацыі бацьку майму прыйшлося доўга хавацца.Гарэцкі.// Нездавальняючая адзнака на экзамене.
5.перан. Адсутнасць яснага ўспрымання ўсяго, што акружае (пры некаторых хваробах, моцным ап’яненні). Як фарсіравалі рэчку — помніць [Баталаў], як абганялі абоз на шашы — таксама. А далей — правал.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВІКТЫМАЛО́ГІЯ
(ад лац. victima ахвяра + ...логія),
навука, што даследуе псіхал. і маральныя рысы асобы — ахвяры злачынства і любыя формы праяўлення грамадскай паталогіі, у выніку якіх прычыняецца шкода асобе. У больш вузкім сэнсе (у т. л. ў крыміналогіі) вывучае тыпы ахвяр — віноўнікаў злачынства, чые паводзіны могуць быць небяспечнымі для іх саміх і ствараюць павышаную верагоднасць замаху на іх; умовы, спрыяльныя для ўчынення злачынства; даследуе сувязі ахвяры і злачынца, ролю ахвяры ва ўчыненым злачынстве, а таксама адносіны да ахвяры органаў правасуддзя.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Збы́ткі ’жарт’ (Сцяц.), слонім. ’кпіны’ (Нар. лекс.). Параўн. збытак ’лішак’. Параўн. рус.избыток ’лішак’, укр.збитки ’страты, шкода’, дыял. ’жарты’, польск.zbytki ’свавольства’, zbytek ’лішак’, ’рэч, без якой можна абысціся’, чэш.zbytek ’лішак’, славац.уст.zbytok ’тс’, серб.-луж.zbytk ’тс’. Значэнне ’жарт’, відаць, лакальнае развіццё знач. ’свавольства’, таму, магчыма, з польск. Гл. быць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ubytek, ~ku
ubyt|ek
м.
1. змяншэнне;
~ek słuchu — пагаршэнне слыху;
2. страта, урон, шкода
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
disadvantage
[,dɪsədˈvæntɪdʒ]
n.
1) невыго́да f., невыго́днае стано́вішча
to be at a disadvantage — быць у неспрыя́льным стано́вішчы
2) стра́та, шко́да, некары́сьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
harm
[hɑ:rm]1.
n.
1) шко́да, стра́та f.
2) зло n.; кры́ўда f.; несправядлі́васьць f.
2.
v.t.
нано́сіць боль, кале́чыць, шко́дзіць, кры́ўдзіць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
да́мна
(лац. damnum = шкода)
1) плата, якую патрабуюць банкі ад кліентаў за інкасіраванне (гл.інкасіраваць) вэксаляў, канасаментаў і іншых дакументаў;
2) страты, якія панёс уладальнік каштоўных папер, прадаўшы іх па курсу, ніжэйшым за намінал.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)