грамаце́й, -я, мн. -і, -яў, м. (разм.).

Пісьменны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

малойчык назоўнік | мужчынскі род

  1. Малады чалавек, маладзец (у 1 знач.) (устарэлае).

  2. Чалавек амаральных паводзін, які заслугоўвае асуджэння (пагардлівае).

    • Фашысцкія малойчыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

хтосьці займеннік

  1. Невядома які чалавек; нехта.

    • Х. пастукаў у акно.

  2. Які-н. чалавек, усё роўна хто.

    • Пазваць кагосьці на дапамогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

grump [grʌmp] n. infml сварлі́вы чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

troglodyte [ˈtrɒglədaɪt] n. пячо́рны чалаве́к, траглады́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чужак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

  1. Чужы, прышлы чалавек, чужынец.

  2. Чужы чалавек па духу, поглядах і пад. у якім-н. асяроддзі.

    • Ён ч. сярод іх.

  3. Не родны чалавек, не сваяк.

|| жаночы род: чужачка.

|| прыметнік: чужацкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

муж; мужык, чалавек (разм.); гаспадар (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

зазна́йка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -йцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -на́ек (разм.).

Чалавек, які зазнаецца. Гэта быў сур’ёзны чалавек, не з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

волево́й валявы́;

волево́й и́мпульс валявы́ і́мпульс;

волево́й челове́к валявы́ чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ну́жный патрэ́бны;

ну́жный челове́к патрэ́бны чалаве́к;

ну́жные кни́ги патрэ́бныя кні́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)