Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ля́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.
1. Дзіцячая цацка ў выглядзе фігуркі чалавека, а таксама макет фігуры чалавека ці жывёлы для тэатральных прадстаўленняў.
2. Пра каго-, што-н. вельмі прыгожае, прывабнае (разм.).
|| памянш.ля́лечка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым.ля́лечны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
toy1[tɔɪ]n.ца́цка; за́баўка;
a toy dog мале́нькі ха́тні саба́чка;
make a toy of smth. забаўля́цца чым-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ца́ца, -ы, мн. -ы, цац, ж. (разм.).
1. Рэч, якая служыць для забаўляння дзяцей; цацка.
2. Пра спакойнае, паслухмянае дзіця.
Ц.-хлопчык, слухае маму.
3. Пра таго, хто важнічае, мае вялікія прэтэнзіі (неадабр.).
О, гэта добрая ц.!
◊
Цаца-цаца, ды ў кішэнь (разм.) — пра таго, хто не праміне ўзяць чужое.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Мі́шка (разм.) ’мядзведзь’, ’дзіцячая цацка’ (ТСБМ), рус.Ми́шка, Мишу́ха ’мядзведзь’. Табуістычная назва мядзведзя ад імя ўласнага Міхаіл (Брандт, РФВ, 7, 61; Фасмер, 2, 631).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
hobby horse[ˈhɒbihɔ:s]n.
1. ко́нік (дзіцячая цацка)
2. канёк, захапле́нне;
get on one’s hobby horse гавары́ць на сваю́ ўлюбёную тэ́му
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
hoop[hu:p]n.
1. во́бад, абру́ч
2. абру́ч (цацка);
go/jump through (the) hoop(s) скака́ць праз абру́ч (пра жывёл у цырку)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
павырабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.
Вырабіць усё, многае. Павырабляць усе скуры. Павырабляць свае нормы. Павырабляць вугальныя разрэзы. Павырабляць у гразь усё адзенне. □ [Варанковіч:] — Ты думаеш, мне гэты перамер цацка вялікая?.. Павыраблялі зямлю, паўгнойвалі, а гэта зноў пачынаецца нанава.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кара́блік, ‑а, м.
1.Памянш.-ласк.да карабель.
2. Самаробная дзіцячая цацка з паперы, кары дрэва і інш., па форме падобная на карабель. Пускаць караблікі. □ Марат сядзеў у сваім любімым кутку на канапе і.. старанна майстраваў ножыкам караблік.Пятніцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ваўчо́к ’дзіцячая цацка’ (БРС). Рус.волчо́к ’тс’ (з XVI–XVII стст.?). Ад волк, воўк (цацка выдае гукі, нібы выццё); параўн. і чэш. назву гэтай цацкі vlk (Шанскі, 1, В, 153; гл. таксама Фасмер, 1, 346–347, які прыводзіць як паралель лат.vilks ’воўк’ у назвах розных інструментаў і ўказвае, што і ў ням. мове розныя інструменты носяць назву ’воўк’). Менш пераконвае Гараеў, 54 (гл. і Праабражэнскі, 1, 94): сувязь з дзеясловам волочиться. У бел. мове ваўчок, відавочна, запазычанне з рус.