раскашава́цца, -шу́юся, -шу́ешся, -шу́ецца; -шу́йся; незак. (разм.).

1. Жыць у раскошы, мець усяго ў дастатку.

2. і (рэдка) зак. Жыць (пачаць жыць) або размяшчацца (размясціцца) дзе-н. вельмі свабодна, на вялікай плошчы.

Раскашуецца адна ў такой вялікай кватэры.

3. перан. Буйна расці на прыволлі.

Раскашуецца пад плотам крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стры́жань, -жня, мн. -жні, -жняў, м.

1. Прадмет прадаўгаватай формы, які звычайна з’яўляецца воссю або асновай чаго-н.

Пластмасавы с.

С. шарыкавай ручкі (напоўнены чарнільнай пастай).

2. перан., чаго. Асноўная, галоўная частка чаго-н.

С. усяго рамана — тэма народнай вайны.

|| прым. стрыжнёвы, -ая, -ае.

Стрыжнёвы громаадвод (заземлены металічны стрыжань).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лу́чший

1. сравнит. ст. ле́пшы;

2. превосх. ст. найле́пшы;

лу́чший из всех ле́пшы за ўсіх, найле́пшы;

◊

в лу́чшем слу́чае у ле́пшым вы́падку (ра́зе);

за неиме́нием лу́чшего не ма́ючы ле́пшага;

всего́ лу́чшего! усяго́ до́брага!, усяго́ найле́пшага!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дапе́ра ’цяпер’, (Шатал.). Ужо ў ст.-бел. помніках доперо ’толькі, усяго’ (XVI ст.). Як і ўкр. допі́ро, допі́ру, запазычанне з польск. dopiero (аб якім Слаўскі, 1, 156). Гл. Булыка, Запазыч., 100; Слаўскі, там жа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

павучы́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і павуковы. Нічыпар бярэ мятлу, з усяго маху б’е па карункавых узорах павучынага рукадзелля. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыго́дніцкі, ‑ая, ‑ае.

Заснаваны на прыгодах, звязаны з прыгодамі. Прыгодніцкі раман. Прыгодніцкі жанр. □ [Прыборны] быў вялікі аматар усяго надзвычайнага, прыгодніцкага. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стру́сіць, струшу, струсіш, струсіць; зак.

Разм. Адчуць страх, боязь; спалохацца, спужацца. Грышка струсіў. І наогул заўсёды ён усяго баяўся. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спярэ́сціць I сов. испестри́ть, упестри́ть

спярэ́сціць II сов.

1. (ударить) огре́ть;

2. изби́ть;

с. усяго́ — изби́ть всего́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

insgeméin

adv

1) нао́гул, звыча́йна

2) усяго́, ра́зам (пра суму)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

біягенеты́чны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: біягенетычны закон — паўтарэнне ў індывідуальным развіцці (антагенезе) арганізма галоўных этапаў гістарычнага развіцця (філагенезу) усяго рада продкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)