influence​1 [ˈɪnflʊəns] n. (over, on/upon, with) уплы́ў, уздзе́янне;

under the influence of пад уплы́вам;

a man of influence уплыво́вая асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

otoczenie

otoczeni|e

н. акружэнне, асяроддзе;

wpływ ~a — уплыў акружэння

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уплыво́вы, ‑ая, ‑ае.

Які робіць уплыў або здольны ўплываць на каго‑, што‑н.; аўтарытэтны. Нацэвіч выклікаў да сябе старастаў і найбольш уплывовых у сяле мужчын. Галавач. Сацыялізм у нашы дні стаў самай уплывовай грамадскай сілай. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астазі́раваць

(ад а- + гр stasis = стан)

аслабляць уплыў зямнога магнетызму на магнітную стрэлку вымяральнага прыбора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Áuswirkung

f -, -en уздзе́янне; вы́нік, уплыў

zur ~ kómmen* — уплыва́ць, мець вы́нікам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

гіпнатызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак., каго-што.

Выклікаць гіпноз (у 1 знач.) шляхам унушэння. Гіпнатызаваць хворага. // перан. Выклікаючы пэўныя думкі, адносіны да сябе, расслабляць чыю‑н. волю, непрыметна браць пад свой уплыў. [Славік] гіпнатызаваў сваёй здзіўляючай незалежнасцю. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ока́зывать несов. ака́зваць;

ока́зывать влия́ние рабі́ць уплы́ў;

ока́зывать по́мощь дапамага́ць;

ока́зывать предпочте́ние аддава́ць перава́гу;

ока́зывать дове́рие ака́зваць даве́р’е;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

адрэнергі́чны

[ад адрэн(алін) + гр. ergon = уплыў]

біял. які ўзбуджаецца адрэналінам, чуллівы да адрэналіну (параўн. халінергічны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

działalność

ж.

1. дзейнасць;

działalność gospodarcza — гаспадарчая дзейнасць;

2. уздзеянне; уплыў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аўтарытэ́т

(ням. Autorität, ад лац. auctoritas = уплыў, значнасць)

1) агульнапрызнанае значэнне, уплыў, якімі карыстаецца якая-н. асоба дзякуючы плённай дзейнасці ў пэўнай галіне (у навуцы, мастацтве, палітыцы і г. д.);

2) асоба, якая карыстаецца ўсеагульнай павагай, прызнаннем, мае ўплыў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)