amplify

[ˈæmplɪfaɪ]

1.

v.t.

1) пабо́льшваць, узмацня́ць

to amplify the demand for a product — пабо́льшыць по́пыт на праду́кт

2) дапаўня́ць; пашыра́ць

to amplify a description — дапо́ўніць апіса́ньне

3) перабо́льшваць

Don’t amplify the difficulties — Не перабо́льшвай ця́жкасьцяў

4) узмацня́ць (гук)

2.

v.i.

піса́ць ці гавары́ць до́ўга, у дэта́лях

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

драматызава́ць

(польск. dramatyzować , ад гр. dramatidzo = апрацоўваю ў форме драмы)

1) надаваць якому-н. твору драматычную форму;

2) узмацняць драматызм, напружанасць чаго-н. (напр. д. адносіны, д. ролю).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

exasperate

[ɪgˈzæspəreɪt]

v.t.

1) злава́ць, раздражня́ць

2)

а) выкліка́ць го́рыч, пагарша́ць (благо́е адчува́ньне, хваро́бу, боль)

б) паглыбля́ць, узмацня́ць (варо́жасьць, лю́тасьць), разьвярэ́джваць (ра́ну)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verschärfen

1.

vt завастра́ць, узмацня́ць (напружанне, пакаранне); паскара́ць (тэмп)

2.

(sich) абвастра́цца

(аб супярэчнасцях), узмацня́цца, паскара́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stärken

I

vt

1.

умацо́ўваць, узмацня́ць

2.

(sich) падсілкава́цца

(чым-н. – mit D)

II

vt крухма́ліць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Курга́н 1 ’высокі старадаўні магільны насып; гурба’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., ТС, Сцяшк., Мат. Маг., Федар.), укр. курган, рус. курган ’тс’. Паводле Заянчкоўскага (22–23), усходнеславянскае запазычанне з палавецка-кіпчацкай мовы kurgan ’тс’ ад кораня kur‑ ’узводзіць, узмацняць’ (параўн. Фасмер, 2, 404; Слаўскі, 3, 402–403).

Курга́н 2 ’шматок пашы ці лесу сярод палёў’ (Нар. лекс.). Гл. курган 1.

Курга́н 3 ’востраў, які ўтвараецца ў час паводкі’ (Нар. словатв., Федар. Рук.). Гл. курган 1.

Курга́н 4 ’куст’ (Касп.). Да курган 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэзана́нс

(фр. résonance, ад лац. resonere = адгукацца)

1) узбуджэнне ваганняў аднаго цела ваганнямі другога з той жа частатой;

2) здольнасць узмацняць гучанне, уласцівае некаторым памяшканням;

3) перан. водгук, водгалас (напр. грамадскі р.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

bekräftigen

vt

1) пацвярджа́ць

2) узмацня́ць, мацава́ць

j-n in séiner Méinung ~ — умацава́ць каго́-н. у яго́най ду́мцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адцяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., што.

1. Вылучаць, накладваючы цень, робячы цямнейшым па тоне. Адцяняць контуры на малюнку. // Рабіць ярчэйшым, выразнейшымм, падкрэсліваць колер, тон чаго‑н. [Дануся] была ў белай сукенцы-тэнісцы, якая так прыгожа адцяняла смуглае, загарэлае цела. Карпюк.

2. Вылучаць, падкрэсліваць, рабіць больш прыкметным. Вольга была апранена ў нешта падобнае да чорнага жакеціка, які адцяняў яе стройную постаць. Пестрак. // перан. Падкрэсліваць, рабіць выразным, узмацняць. Дзе-нідзе на сценах захаваліся квадраты шпалераў у свежым выглядзе. Гэта яшчэ больш адцяняла запушчанасць пакоя. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Моц ’трываласць, мацунак, моцнасць’, ’фізічная сіла’, ’аўтарытэт, магутнасць’, ’устойлівасць’, ’сіла, здароўе’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Мал., Шат., Касп., ТС, Сл. ПЗБ; гродз., КЭС; КЭС, лаг.), моца ’ўлада’, ’сіла’ (Нас.), ст.-бел. моцъ ’сіла, значэнне’, моць ’паўнамоцтва’ (Гарб.) запазычаны са ст.-польск. moc (Карскі, Труды, 312; Мядзв.; Кюнэ, Poln., 78; Пальцаў, Лекс. і гр., 38; Крапівін, Бел. лекс., 88; Булыка, Лекс. Запазыч., 208). Аналагічна моцны. Сюды ж моцна (моцно, моцнэ), мацнава́ты, моцнасць (Нас., Гарэц., Булг., Касп., ТС, Сл. ПЗБ), мацне́ць ’набірацца сіл, рабіцца мацнейшым’, мацне́ць ’сцягваць, узмацняць’ (ТСБМ, Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)