ула́вливаться страд. уло́ўлівацца, лаві́цца;

смысл его́ выступле́ния пло́хо ула́вливается сэнс яго́ выступле́ння дрэ́нна ўло́ўліваецца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зна́чымы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае значэнне, сэнс. Значымыя гукі. Значымыя словы.

2. Важны па значэнню. Значымыя падзеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двая́кі, ‑ая, ‑ае.

Які праяўляецца ў двух розных відах, формах і пад. Дваякі сэнс. Дваякае напісанне. Дваякая карысць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмо́ўе, ‑я, н.

Слова, якое адмаўляе сэнс другога слова або фразы (часціцы «не», «ні», безасабова-прэдыкатыўныя словы «няма», «нельга»).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідыёма, -ы, мн. -ы, -ём, ж.

Выраз, сэнс якога не паддаецца даслоўнаму перакладу на іншую мову з-за неадпаведнасці яго значэння значэнням асобных састаўных элементаў, напр.: лынды біць (гультаяваць), даць лататы (уцячы).

|| прым. ідыяматы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Тоўк 1 ’толк, карысць, парадак, сэнс’ (Бяльк.). Гл. толк.

Тоўк 2, таўку́нь — пра тоўханне (мсцісл., Нар. лекс.). Гл. таўкці, таўчы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Pointe

[p'oε˜:tə]

f -, -n

1) вастрыё

2) сэнс, соль, цы́мус

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Рэзо́н ’сэнс, падстава, разумны довад’ (ТСБМ). З рус. резон ’тс’, якое з фр. raison ’прычына’ < лац. ratiōnem ’тс’ (Фасмер, 3, 463).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

но́нсэнс

(англ. nonsense, ад лац. non = не + sensus = сэнс)

бяссэнсіца, недарэчнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

pick out

а) выбіра́ць з чаго́

б) разуме́ць, лаві́ць сэнс

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)