перапла́та, ‑ы, ДМ ‑плаце, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пераплачваць — пераплаціць.
2. Пераплачаная сума. Вялікая пераплата грошай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kwota
ж. кніжн. квота, сума;
globalna kwota — агульная сума;
kwota eksportowa (importowa) — экспартная (імпартная) квота;
kwota pieniężna — rpaшовая сума;
kwota podatku — падатковая квота
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
скі́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.
1. Сума, на якую зменшана цана на што-н.
С. з падаткаў.
Тавар са скідкай.
2. Заніжанае патрабаванне да каго-, чаго-н.; уступка.
Не даваць ніякай скідкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Капіта́л ’вялікая сума грошай’, ’багацце, скарб’, ’вартасць ад прыбавачнай вартасці ў выніку эксплуатацыі наёмных рабочых’ (ТСБМ, Яруш.). Відавочна, з польск. kapitał ’тс’, якое з лац. capitalis ’які мае адносіны да галавы, жыцця, асноўны, галоўны’. Не выключана магчымасць запазычання з рус. капита́л < ням. Kapital < італ. capitale ’асноўная сума’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фікс, ‑у, м.
Спец.
1. Устаноўленая цана на тавары.
2. Дакладна ўстаноўленая сума ўзнагароды, аплаты за які‑н. від работы.
[Ад лац. fixus — нерухомы, нязменны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падсправазда́чны в разн. знач. подотчётный;
~ная су́ма — подотчётная су́мма;
~ная асо́ба — подотчётное лицо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
pretty penny
вялі́кая су́ма гро́шай
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
total1 [ˈtəʊtl] n. цэ́лае, су́ма; вы́нік, падраху́нак;
in total у вы́ніку, ра́зам, ца́лкам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Су́мна 1 ’наўрад’ (Мат. Гом.). Гл. сум, сумненне.
Су́мна 2 ’надта многа’ (пух., Сл. ПЗБ), сумната́ ’натоўп, гурт, вялікае мноства’, сумнаце́нне ’тс’ (там жа). Няясна; магчыма, пераасэнсаванне сумна ’страшна’ (гл. сум), г. зн. ’так многа, аж страшна’, або ўтварэнне ад сума 2 (гл.), што можа суадносіцца з балг. су́ма ’многа, маса’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нацэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. нацаніць. Правесці нацэнку.
2. Сума, на якую павышана цана чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)