Су́мка ’выраб са скуры, тканіны, торбачка’ (ТСБМ; маг., Шн. 2; Бяльк., Сл. ПЗБ), ’кайстра’ (усх., ЛА, 5), ’ранец’ (Сл. ПЗБ), су́ма ’жабрацкая торба’ (ТС). Укр. сума́, рус. сума́, су́мка, стараж.-рус. сума, сумъка. Праз польск. suma, sumka ’перакідная сумка’ са ст.-в.-ням., с.-в.-ням. soum ’уюк’, першасна ’колькасць грузу, якую можа падняць адна ўючная жывёліна’, н.-в.-ням. Saum ’ноша’ ад нар.-лац. sauma, sagma ’ўючнае сядло’, якое, у сваю чаргу, з грэч. σάγμα ’тс’, σάττω ’наўючваю’; гл. Мацэнаўэр, 315; Брукнер, 256; Фасмер, 3, 802. Ст.-бел. сумка ’сумка’ (1516 г.) < ст.-польск. sumka (XVI ст.) (Булыка, Лекс. запазыч., 102).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

assessment [əˈsesmənt] n.

1. ацэ́нка, ацэ́ньванне

2. атэста́цыя

3. вы́значаная су́ма пла́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

І́ста ’асноўны капітал’ (Гарэц.), ’сутнасць’ (Гарэц., Др.-Падб.). Рус. дыял. і уст. и́сто, и́стое ’наяўныя грошы, капітал’, укр. дыял. і́сте, і́ста ’капітал, асноўны капітал’. Ст.-рус. исто ’капітал, сума займа’, истое ’сума займа’ ў «Рускай праўдзе». Ад *jьstъ (гл. існы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нязна́чны (очень малый) незначи́тельный;

~ная су́ма — незначи́тельная су́мма;

~ныя зме́ны — незначи́тельные измене́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sum total

агу́льная су́ма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

перапла́та, ‑ы, ДМ ‑плаце, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пераплачваць — пераплаціць.

2. Пераплачаная сума. Вялікая пераплата грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўша́льны

(ням. pauschal)

узяты ў цэлым, цалкам;

п-ая сума — агульная сума без дыферэнцыравання на яе састаўныя часткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

kwota

ж. кніжн. квота, сума;

globalna kwota — агульная сума;

kwota eksportowa (importowa) — экспартная (імпартная) квота;

kwota pieniężna — rpaшовая сума;

kwota podatku — падатковая квота

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

скі́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Сума, на якую зменшана цана на што-н.

С. з падаткаў.

Тавар са скідкай.

2. Заніжанае патрабаванне да каго-, чаго-н.; уступка.

Не даваць ніякай скідкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Капіта́л ’вялікая сума грошай’, ’багацце, скарб’, ’вартасць ад прыбавачнай вартасці ў выніку эксплуатацыі наёмных рабочых’ (ТСБМ, Яруш.). Відавочна, з польск. kapitał ’тс’, якое з лац. capitalis ’які мае адносіны да галавы, жыцця, асноўны, галоўны’. Не выключана магчымасць запазычання з рус. капита́л < ням. Kapital < італ. capitale ’асноўная сума’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)