Verbum

анлайнавы слоўнік

су́ма, -ы, мн. -ы, сум, ж.

1. Вынік складання дзвюх або некалькіх велічынь.

2. Агульная колькасць чаго-н.

С. ведаў.

3. Пэўная колькасць грошай.

Атрымаць значную суму грошай.

◊

Кругленькая сума (разм.) — пра вялікія грошы.

|| прым. су́мавы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	су́ма	су́мы
Р.	су́мы	су́м
Д.	су́ме	су́мам
В.	су́му	су́мы
Т.	су́май су́маю	су́мамі
М.	су́ме	су́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сума́ уст. то́рба, -бы ж., ка́йстра, -ры ж.;

ходи́ть с сумо́й разг. хадзі́ць з то́рбай;

◊

сума́ перемётная паве́й-ве́цер, перабе́жчык;

от тюрьмы́ да от сумы́ не зарека́йся посл. ад астро́гу няма́ перасцяро́гу; хваро́бы бо́йся, астро́гу сцеражы́ся, а то́рбы не цура́йся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́ма ж., в разн. знач. су́мма;

с. двух склада́емых — су́мма двух слага́емых;

с. ве́даў — су́мма зна́ний;

зна́чная с. — значи́тельная су́мма;

◊ кру́гленькая (кру́глая) с. — кру́гленькая (кру́глая) су́мма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сума (матэм.) 1/120

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

су́ма, ‑ы, ж.

1. Лік, які атрымліваецца ў выніку складання дзвюх або некалькіх велічынь. Сума двух лікаў.

2. Агульная колькасць, сукупнасць чаго‑н. Багдановіч класічна выкарыстоўваў і першы і другі сродак [метафару і эпітэт], абапіраючыся на суму сродкаў, а не на паасобныя з іх. Лойка. У суме дзесяці відаў праграмы юнак устанавіў новы рэкорд рэспублікі. Шыцік.

3. Пэўная колькасць грошай. [Вера Паўлаўна:] А большую суму на будаўніцтва вы не маглі вылучыць? Крапіва.

•••

Круглая (кругленькая) сума — пра вялікія грошы.

[Лац. summa.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сума

т. 15, с. 265

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

су́ма ж. матэм., эк., тс. перан. Súmme f -, -n, Betrág m -(e)s, -träge;

у су́ме … in Höhe von …;

агу́льная су́ма Gesámtbetrag m, Gesámtsumme f;

су́ма выда́ткаў Kóstenbetrag m, Kóstensumme f;

су́ма, што абклада́ецца пада́ткам фін., бухг. stéuerpflichtiger Betrág;

і́скавая су́ма юрыд. Stréitwert m -(e)s, -e;

на су́му … in Höhe von …, im Wért von …

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

су́ма

(лац. summa)

1) лік, які атрымліваецца ў выніку складання дзвюх або некалькіх велічынь;

2) агульная колькасць, сукупнасць чаго-н.;

3) пэўная колькасць грошай;

круглая с. — вялікая колькасць грошай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сума

Том: 33, старонка: 71.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)