befriend [bɪˈfrend] v. ста́віцца па-сябро́ўску; памага́ць, спрыя́ць;

befriend one another дапамага́ць адно́ аднаму́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

animosity [ˌænɪˈmɒsəti] n. варо́жасць; непрыя́знасць;

feel animosity against smb. варо́жа ста́віцца да каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

revere

[rɪˈvɪr]

v.t.

глыбо́ка шанава́ць; мо́цна паважа́ць; ста́віцца з паша́най

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Басы́й ’рыбалоўная пастка ў выглядзе скрынкі ці рэшата з дзіркай у дне для заходу рыбы (ставіцца зімой у палонках)’ (Крыв.). Няяснае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пастаўля́цца ’ганарыцца, заносіцца’ (Янк. 3.). Да па‑ста́віцца ’запрацівіцца’ < ста́віць сябе (гл.). Не выключаны ўплыў польск. postawić się ’тс’, ’паказаць сябе’, ’вызначыцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таўле́тка ’вялікае люстра, якое ставіцца на падлогу’ (гродз., ЖНС). Няясна; параўн. укр. дыял. тавле́тка ’грыфельная дошка’, рус. та́вель ’дошка, табліца’. Гл. табліца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

канфо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Чыгунны або металічны кружок над адтулінай у кухоннай пліце (на дровах, газавай і пад.), на які ставіцца каструля, патэльня і інш., а таксама сама такая адтуліна.

Пліта на чатыры канфоркі.

2. Падстаўка для чайніка на самаварнай трубе.

|| прым. канфо́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

самакрыты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які крытычна ставіцца да сябе, да сваёй дзейнасці, учынкаў. Як ніколі, Мароз на гэты раз быў самакрытычны. Лобан.

2. Які заключае ў сабе самакрытыку, прасякнуты самакрытыкай. Самакрытычны даклад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаджы́

(ар. chadji)

ганаровы тытул мусульманіна, які выканаў хадж (звычайна ставіцца перад імем).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

distrust​2 [dɪsˈtrʌst] v. не давяра́ць, ста́віцца з недаве́рам (да каго-н.); сумнява́цца; не ве́рыць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)