szparki
борзды; шпаркі; хуткі; спрытны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
behände
a спры́тны, увішны, шпа́ркі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
flínk
a жва́вы, спры́тны, паваро́тлівы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
routiníert
[ru:-]
a во́пытны, дасве́дчаны; спры́тны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
geschwínd
a спры́тны, паваро́тлівы, бы́стры
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
húrtig
a спры́тны, паваро́тлівы
~! — жваве́й!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
камбіна́тар
(фр. combinateur)
спрытны дзялок, які дасягае мэты шляхам лоўкіх аперацый, хітрыкаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
бо́рзды разм schnell, rasch, flink (жвавы), gewándt (спрытны)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ру́чы ’дарослы, працаздольны, які можа на сябе зарабіць’, ’моцны, спрытны чалавек’ (бялын., Янк. Мат.), укр. ру́чий ’спрытны, лоўкі’, польск. rączy ’хуткі, жвавы; пільны’, чэш. ručí ’хуткі’, славац. rúči ’здольны, спрытны’, славен. róčen ’хуткі, спрытны’. Прасл. *rǫčьjь, роднаснае ст.-інд. r̻jyati, r̻ñjati ’напружвацца, спяшацца’, грэч. αργός ’хуткі (пра сабаку)’. Адносяць да *rǫka (Праабражэнскі, 2, 228; Махэк₂, 522), або пастулюецца народнаэтымалагічная сувязь з назоўнікам (Бязлай, 3, 189). Параўн. рука́ты (гл.); Брукнер (455), Шустар-Шэўц (2, 1249) звязваюць з *ručьjь, гл. ручай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пахватны́, ‑ая, ‑ое.
Абл. Зручны для карыстання, лёгкі; спрытны. [Марылька] .. збегала ў домік і, захапіўшы кароткі, пахватны кажушок, пакінула яго на плечы Пятру. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)