брахіяля́рыя

(лац. brachiolum = ручка, ад гр. brachion = рука)

лічынка некаторых марскіх зорак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ По́люх ’ручка касы’ (ДАБМ). Узыходзіць да паток, якое з палюк (гл.). Параўн. рус. пачец ’ручка касы; ручка вясла; драўляны брусок; калок’. Да палёг! (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

распіса́цца сов., в разн. знач. расписа́ться;

р. ў ве́дамасці — расписа́ться в ве́домости;

так ~са́ўся, што не спы́ніш — так расписа́лся, что не остано́вишь;

р. ў за́гсе — расписа́ться в за́гсе;

ру́чка ~са́лася — ру́чка расписа́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

завадны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які прыходзіцца ў рух заводам ​2 (у 3 знач.). Завадная лялька.

2. Які служыць для заводу ​2 (у 1 знач.). Завадная ручка. Завадны ключ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лу́шка ’ручка касы’ (ДАБМ, к. 260). У выніку кантамінацыі лучок і ручка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

эфе́с

(ням. Gefäß)

ручка, дзяржанне шаблі, шашкі, шпагі, якая насаджваецца на шыйку клінка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Féderhalter

m -s, - ру́чка (для пісьма)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Kúgelschreiber

m -s, - ша́рыкавая ру́чка, самапі́ска

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Kúrbel

f -, -n тэх. ру́чка; крывашы́п

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

obsadka

ж. ручка (для пісання); асадка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)