мы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак.

1. каго-што. Намыльваць мылам з вадою. Пакуль [Юхневіч] мыліў і мыў рукі, ад якіх ішоў пах бензіну, сястра Андрэя пачысціла яму пінжак. Савіцкі.

2. што. Распускаць мыла ў вадзе. Мыліць ваду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падапрану́ць, ‑апрану, ‑апранеш, ‑апране; зак., каго-што.

Разм.

1. Апрануць што‑н. пад верхняе адзенне. Падапрануць пінжак пад паліто.

2. Апрануць каго‑н. лепш. [Колас:] — Падапранулі мяне чысцей, сабраў я свае кніжачкі, маці перахрысціла на дарогу. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халадэ́ча, ‑ы, ж.

Моцны холад. [Бацька:] — Надзень [Кастусь] пінжак, так прастынеш, прастудзішся. Гэта ж такая халадэча. Галавач. У нас даўно ўжо не было чым прапаліць у печы, і ў хаце стаяла такая халадэча, што бадай цяплей было на дварэ. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jacket [ˈdʒækɪt] n.

1. пінжа́к; жаке́т; ку́ртка

2. суперво́кладка (на кніжцы)

3. tech. абшы́ўка, кажу́х, чахо́л

4. AmE канве́рт для грампласці́нкі, ды́ска

5. pl. jackets BrE бульбяны́я лупі́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

jednorzędowy

jednorzędow|y

1. аднарадны;

2. аднабортны, аднабартовы;

marynarka ~a — аднабортны (аднабартовы) пінжак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прычапуры́цца, ‑пуруся, ‑пурышся, ‑цурыцца; зак.

Разм. Апрануцца лепш, чым звычайна, прывесці сябе ў лепшы выгляд; прыбрацца, прыфранціцца, прыхарашыцца. У лясным лагеры даяркі, пастухі, вартаўнікі прычапурыліся і чакалі таго незвычайнага свята. Сабаленка. Мікітавіч прычапурыўся, прышпіліў на пінжак свой працоўны ордэн. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пільча́к 1 ’кароткая верхняя вопратка з грубага даматканага сукна’ (ТСБМ; стаўб., Нар. сл.). З пінджа́к < пінжа́к (гл.) пры ад’ідэацыі пальто́.

Пільча́к 2 ’пільшчык’ (рас., бялын., ЛА, 3). Да піліць 1 (гл.). Суф. ‑ак называе асобу паводле яе занятку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

поши́ть сов., в разн. знач. пашы́ць, (долго, много, неоднократно) папашыва́ць, папашы́ць;

поши́ть два часа́ пашы́ць дзве гадзі́ны;

поши́ть пиджа́к пашы́ць пінжа́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

широкопо́лый

1. (с широкими полями) шыракапо́лы;

широкопо́лая шля́па шыракапо́лы капялю́ш;

2. (с широкими полами) шыракакры́сы, шыракапо́лы;

широкопо́лый пиджа́к шыракакры́сы (шыракапо́лы) пінжа́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карту́з, ‑а, м.

Мужчынскі галаўны ўбор з аколышкам і цвёрдым казырком. На ім [Вінцуку] белая вышываная кашуля і чорны пінжак. На галаве новы картуз. В. Вольскі. Дзед дастаў з гары парыжэлыя ад часу боты, адшукаў нейкі старамодны картуз і прыняў паўваенны выгляд. Шчарбатаў.

[Гал. kardoes.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)