пінжа́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пінжа́к пінжакі́
Р. пінжака́ пінжако́ў
Д. пінжаку́ пінжака́м
В. пінжа́к пінжакі́
Т. пінжако́м пінжака́мі
М. пінжаку́ пінжака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пінжа́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Частка мужчынскага касцюма ў выглядзе курткі з адкладным каўняром, якая спераду зашпільваецца на гузікі.

Аднабортны п.

|| памянш. пінжачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. пінжа́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пінжа́к, -ка́ м. пиджа́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пінжа́к, ‑а, м.

Частка мужчынскага касцюма ў выглядзе курткі з рукавамі, якая спераду зашпільваецца. Юнак дастаў з унутранай кішэні пінжака газету і паклаў на стол. Гарбук. З-пад цёмнага яго пінжака была відаць бялюткая кашуля з бантам-гальштукам. Арабей.

[Англ. pea-jacket.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пінжа́к, пінджа́к ’частка мужчынскага касцюма — куртка з рукавамі’ (ТСБМ, Шат., Касп., Бяльк., ТС; паўн.-бел., брэсц., баран., ЛА, 4); мсцісл. піпжачонык, пінжачонка ’тс’ (Юрч. СНЛ). З рус. пиджа́к ’тс’ з устаўным ‑н‑, ці з польск. pindżak ’тс’, якія з англ. pea‑jacket ’куртка, кароткае паліто’ < с.-нідэр. pîe ’байкавая курта’ (Фасмер, 3, 259).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ку́ртка-пінжа́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ку́ртка-пінжа́к ку́рткі-пінжакі́
Р. ку́рткі-пінжака́ ку́ртка-пінжако́ў
Д. ку́ртцы-пінжаку́ ку́рткам-пінжака́м
В. ку́ртку-пінжа́к ку́рткі-пінжакі́
Т. ку́рткай-пінжако́м ку́рткамі-пінжака́мі
М. ку́ртцы-пінжаку́ ку́ртках-пінжака́х

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ку́ртка-пінжа́к ж. ку́ртка-пиджа́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́цвілы, -ая, -ае.

Які страціў першапачатковы колер; вылінялы.

В. пінжак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пиджа́к пінжа́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́тнік

‘пінжак; лагер’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ле́тнік ле́тнікі
Р. ле́тніка ле́тнікаў
Д. ле́тніку ле́тнікам
В. ле́тнік ле́тнікі
Т. ле́тнікам ле́тнікамі
М. ле́тніку ле́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)