Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
incoming
[ˈɪn,kʌmɪŋ]1.
adj.
1) які́ пры́йдзе
2) які́ надыхо́дзіць, настае́(пра час)
2.
n.
прыхо́д, надыхо́д -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ро́зыйд ’адыход’ (Байк. і Некр.), ’адыход наведвальнікаў’ (Нас.). Утворана пры дапамозе прыстаўкі роз‑/раз‑ (гл.) і кораня дзеяслова ісці ў форме ‑ід (< прасл.*id‑ti ’ісці’), параўн. 1 ас. адз. л. цяпер. часу ід‑у < ісці (гл.). Аб пераходзе і > й пасля галосных гл. Карскі (1, 229). Не выключана, што ‑д магло ўзнікнуць у выніку ад’ідэацыі формы ‑ход‑ (як у прыход — прыйсці).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Pfründe
f -, -n
1) прыхо́д; дахо́д духо́ўнай асо́бы ад прыхо́ду
2) дахо́днае ме́сца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Háben
n -s камерц. крэды́т
Soll und ~ — дэ́бет і крэ́дыт, прыхо́д і расхо́д
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
coming
[ˈkʌmɪŋ]1.
n.
1) надыхо́д -у m.
2) прыхо́д -у m. (цягніка́), прые́зд -у m.
2.
adj.
насту́пны, надыхо́дзячы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Pfárre
f -, -n
1) (царко́ўны) прыхо́д
2) паса́да па́стара
3) дом па́стара, царко́ўны дом
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
попмразм Pfáffe m -n, -n (пагард); Pópe m -n, -n (праваслаўны святар);
◊ які́ поп, такі́ і прыхо́д ≅ wie der Herr, so der Knecht [so’s Geschérr]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пагост ’магільнік’ (ТСБМ). Рус.пого́ст ’царкоўная абшчына, прыход, царква з жылымі дамамі, службы’, дыял. ’магільнік’, ст.-рус.погостъ ’жылое падвор’е князя і яго світы пры падаткаабкладанні’ (X ст.). Першапачатковае значэнне ’заезны дом, у якім затрымліваліся князь і духоўныя асобы’. Ад госць, гасціць (гл. Фасмер, 3, 295). Як мяркуе Зяленін (Табу, 2, 150), значэнне ’магільнік’ узнікла на базе першапачатковага ў выніку табу. У бел., відаць, кніжнае запазычанне з рус.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пляба́н ’рымска-каталіцкі пробашч’, пляба́нія, пляба́ня ’парафія, пасада плябана’, ’дом, які належыць парафіі і ў якім жыве ксёндз’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл., Янк. БП, Нас.; Сцяшк. МГ). Ст.-бел.плебань ’каталіцкі прыхадскі свяшчэннік’ (з 1489 г.), плебания, плебанея ’прыход ксяндза’ (1528 г.) са ст.-польск.pleban, plebanija ’тс’, якія з с.-лац.plēbānus, plēbānia < plēbs ’парафія, крыніца даходаў, сукупнасць парафіян, якія плацілі дзесяціну за імшу, хрост, шлюб і да т. п.’