Ралю́х ’загон’ (Сл. Брэс., Лексика Пол.), ’частка ўзаранага поля’ (Лексика Пол.), ’склад пры аранні’ (пін., Нар. лекс.). Імаверна, створана ад ралля1/роля (гл.), што азначае прадмет паводле прызначэння, падобна як свінюх ’свінарнік’ (Сцяцко, Афікс. наз., 175).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
БЕЛЖЫЛПРАЕ́КТ,
гл. Беларускі інстытут па праектаванні капітальнага рамонту і рэканструкцыі аб’ектаў жыллёва-грамадзянскага прызначэння.
т. 3, с. 76
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
przeznaczenie
przeznaczeni|e
н.
1. прызначэнне;
miejsce ~a — месца прызначэння;
2. перадвызначэнне; доля, лёс
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
docelowy
docelow|y
мэтавы; прызначаны дзеля пэўнай мэты;
miejsce ~e — канцавы пункт; месца прызначэння
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прыбы́ць, -бу́ду, -бу́дзеш, -бу́дзе; -бы́ў, -была́, -ло́; -бу́дзь; зак.
1. Прыйсці, прыехаць (афіц.).
Цягнік прыбыў своечасова. П. да месца прызначэння.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Павялічыцца, прыбавіцца.
Вада прыбыла.
|| незак. прыбыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. прыбыццё, -я́, н. (да 1 знач.) і прыбыва́нне, -я, н.
Расклад прыбыцця цягнікоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ку́ка, ‑і, ДМ куцы, ж.
Абл. Вялікі драўляны малаток рознай формы і рознага прызначэння. Паляжаў у калысцы, у пялёнках, а падрос — і работу знайшлі: за каровамі бег [наўздагон], кукай груд[ы] крышыў на раллі... Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кабі́на
(фр. cabine)
невялікае памяшканне спецыяльнага прызначэння (напр. к. для тэлефонных размоў, к. грузавіка).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
стака́н, ‑а, м.
Спец.
1. Гільза артылерыйская снарада.
2. Назва дэталей рознага прызначэння, якія маюць цыліндрычную форму. Токар Кучарэнка стаў добра працаваць па фрэзерным, на свідравальным станках, навучыўся спраўляцца з расточкай стаканаў плунжэра дамкрата. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пала́ц, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Вялікі і пышны будынак, які звычайна выдзяляецца сваёй архітэктурай.
2. Такі будынак, які з’яўляецца месцазнаходжаннем манарха і яго сям’і.
Царскі п.
3. з Р. У складзе назваў некаторых будынкаў шырокага грамадскага прызначэння.
П. піянераў.
П. спорту.
|| прым. пала́цавы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
блок³, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Частка якой-н. пабудовы, машыны і пад., якая сама складаецца з дэталей.
Б. цыліндраў.
2. Штучна зроблены з бетоннай сумесі будаўнічы матэрыял у выглядзе вялікай цагліны.
Шлакабетонны б.
3. Комплекс будынкаў аднолькавага прызначэння.
Хірургічны б.
|| прым. бло́чны, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).
Блочнае будаўніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)