прызначэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прызначэ́нне |
прызначэ́нні |
| Р. |
прызначэ́ння |
прызначэ́нняў |
| Д. |
прызначэ́нню |
прызначэ́нням |
| В. |
прызначэ́нне |
прызначэ́нні |
| Т. |
прызначэ́ннем |
прызначэ́ннямі |
| М. |
прызначэ́нні |
прызначэ́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
электратабло́, нескл., н.
Экран з электрычнымі сігнальнымі сістэмамі інфармацыйнага прызначэння.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лячэ́бніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.
Лячэбная ўстанова спецыяльнага прызначэння.
Ветэрынарная л.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прычында́лы, -аў (разм., жарт.).
Прадметы, рэчы аднаго якога-н. прызначэння.
Сабраць свае прычындалы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
субстыту́цыя, -і, ж. (кніжн.).
Замяшчэнне аднаго іншым, звычайна падобным паводле ўласцівасцей, прызначэння, функцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
збудава́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
Будынак, пабудова (рознага віду і прызначэння).
Спартыўнае з.
Гідратэхнічныя збудаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
АМА́П (атра́д мілі́цыі асо́бага прызначэ́ння) ОМО́Н (отря́д мили́ции осо́бого назначе́ния)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарніту́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
Поўны падбор, камплект прадметаў пэўнага прызначэння.
Спальны г.
Г. адзення.
|| прым. гарніту́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трыно́жак, -жка, мн. -жкі, -жкаў, м.
Падстаўка на трох ножках, а таксама прыстасаванне рознага прызначэння, зробленае з трох палак, жэрдак і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уго́ддзе, -я, звычайна мн. -і, -яў, н.
Месца, тэрыторыя як аб’ект сельскагаспадарчага прызначэння (поле, лес, возера і пад.).
Сенакосныя ўгоддзі.
Лясныя ўгоддзі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)