Verbum

анлайнавы слоўнік

*Су́кань, су́конь ’суконная пража’ (ТС). Дэрыват ад суканы < сукаць (гл.) з суф. ‑ь; ‑о‑, відаць, гіперкарэктнага паходжання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вію́шка ’пража, звітая на вялікае верацяно для прасушкі’ (Жд., 1). Рус. дыял. вью́шка ’маток нітак’. Да віць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Клочэні́к ₁ ’вандроўны гандляр, мяняла, анучнік’ (ТС). Гл. клок.

◎ Клочэні́к ₂ ’пража з адходаў ільну’ (ТС). Гл. клок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

worsted

[ˈwʊstɪd]

1) грабе́нная ні́тка або́ пра́жа

2) сукно́ з грабе́ннай ваўня́най пра́жы

adj.

грабе́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Перава́лкі, перэва́лкі ’канаплянае валакно, непрыгоднае на прадзіва’ (ельск., Уладз.: в.-дзв., Шатал.). Да пера- і вал ₅ ’тоўстая пража’ (гл.). Слова незвычайнае тым, што дзеяслоўная прыстаўка пера- далучаецца да назоўніка вал ’адыходы пры трапанні льну: грубае пачассе, ільнавалакно, куча кастрыцы’ і ’тоўстае палатно з гэтага валакна, грубая пража’ (Сцяшк. МГ; Шн. 3; Янк. 2; гродз., ваўкав., беласт., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВЕ́ТКАЎСКАЯ БАВОЎНАПРАДЗІ́ЛЬНАЯ ФА́БРЫКА.

Створана ў 1948—50 у г. Ветка Гомельскай вобл. як арцель «Чырвоны тэкстыльшчык». З 1960 сучасная назва. У 1986 расшырана. Мае падрыхтоўчы і прадзільны ўчасткі. Асн. прадукцыя (1996): пража баваўняная кручаная, суравая, асноўная для ткацкай вытв-сці.

т. 4, с. 121

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ *Папра́гач, попрагач ’ручка ў навоі, на які наматваецца пража’ (ТС). Вытворнае з суф. ‑ач ад *попрагиць, аднакаранёвага з запрагаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

yarn

[jɑ:rn]

1) пра́жа, ні́тка f

2) informal раска́з, апо́вед -у m., ба́йка, вы́думка f.

•

- spin a yarn

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

◎ Клу́тчык ’кіёчак у клешні ніта, у вале ткацкага станка, за які прымацоўваецца пража ці палатно’ (З нар. сл.). Да ключ (гл.). Гл. ключках.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тэксты́ль

(лац. textile, ад texere = ткаць)

агульная назва ткацкіх вырабаў з натуральных і штучных валокнаў, а таксама пража і сыравіна для іх.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)