дацэнту́ра, ‑ы, ж.

1. Званне, пасада дацэнта. Атрымаць дацэнтуру.

2. зб. Разм. Дацэнты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капіта́нства, ‑а, н.

1. Званне, пасада капітана.

2. Дзейнасць капітана. Марыць аб капітанстве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінеку́ра, ‑ы, ж.

Кніжн. Пасада, якая добра аплачваецца і не патрабуе асаблівых турбот.

[Ад лац. sine cura — без клопату.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флі́гель-ад’юта́нцтва, ‑а, н.

Званне і пасада флігель-ад’ютанта; выкананне абавязкаў флігель-ад’ютанта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

prezydentura

ж. пасада прэзідэнта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ваяво́дства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Пасада ваяводы.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Старажытнай Русі і ў Вялікім Княстве Літоўскім, якой кіраваў ваявода.

3. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў сучаснай Польшчы.

|| прым. ваяво́дскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ад’ю́нкт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Аспірант вышэйшых ваенна-вучэбных устаноў.

2. У Заходняй Еўропе і дарэвалюцыйнай Расіі: малодшая навуковая пасада ў некаторых навуковых установах, а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Vertráuensstellung

f -, -en адка́зная паса́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

звышшта́тны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўваходзіць у штат, існуе звыш устаноўленага плату. Звышштатная пасада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бі́скупства, ‑а, м.

1. Пасада біскупа.

2. Акруга, якой кіруе па духоўных справах біскуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)