верало́мства, ‑а, н.

Парушэнне клятвы, дагавору; вераломныя паводзіны. Вераломства ворага. □ Дзе хітрыкі, ліслівасць — там і вераломства. Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апра́ксія, ‑і, ж.

Спец. Парушэнне мэтанакіраваных рухаў і дзеянняў у выніку пашкоджання розных участкаў кары галаўнога мозга.

[Ад грэч. apraxia — бяздзейнасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дысацыя́цыя, ‑і, ж.

1. Распад малекул на састаўныя часткі. Тэорыя электралітычнай дысацыяцыі.

2. Парушэнне звязнасці псіхічных працэсаў.

[Ад лац. dissociatio — раз’яднанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інсу́льт, ‑у, М ‑льце, м.

Вострае парушэнне мазгавога кровазвароту, якое суправаджаецца раптоўнай стратай прытомнасці і паралічамі; апаплексія.

[Ад лац. insultare — скакаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

misconduct [ˌmɪsˈkɒndʌkt] n. fml

1. дрэ́нныя паво́дзіны; парушэ́нне дысцыплі́ны

2. службо́вае злачы́нства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

transgression [trænzˈgreʃn] n. праві́ннасць, парушэ́нне (закона);

commit a grave transgression ця́жка правіні́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

solecism [ˈsɒlɪsɪzəm] n.

1. ling. салецы́зм, сінтаксі́чная няпра́вільнасць

2. парушэ́нне пра́вілаў паво́дзін

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грэхападзе́нне, ‑я, н.

У біблейскім міфічным паданні — парушэнне першымі людзьмі, Адамам і Евай, запаветаў бога. // перан. Кніжн., іран. Парушэнне грамадскіх норм паводзін, маралі і пад. Мы вышэй прывялі прыклад таго, як Энгельгардт, учыніўшы сваё народніцкае грэхападзенне, дапісаўся да таго, што «добра было б» развіваць у вёсцы адработкі! Ленін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мутня́ мутне́ ’узбоўтванне’, ’плёткі’, ’сварка, парушэнне згоды’, ’хлусня’, ’мешаніна вадкага з гушчай’ (Нас.; кобр., драг., З нар. сл., Сл. Брэс.). Рус. мутня́ ’беспарадак’, ’плёткі’, ’боль у жываце’. Да муці́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vertrágsverletzung

f -, -en парушэ́нне дагаво́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)