Verbum

анлайнавы слоўнік

парушэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парушэ́нне ср. наруше́ние; попира́ние, попра́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парушэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. парушаць — парушыць і стан паводле знач. дзеясл. варушацца — варушыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парушэ́нне н. Übertrétung f -, -en, Verlétzung f -, -en, Überschréitung f -, -en; Verstóß m -es, -stöße (чаго-н. gégen A);

парушэ́нне зако́на Verlétzung des Gesétzes, Verstóß gégen das Gesétz;

парушэ́нне спако́ю Rúhestörung f -, -en;

парушэ́нне пра́вілаў даро́жнага ру́ху Verkéhrwidrigkeit f -, -en; Verstóß gégen die Stráßenverkehrsordnung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пару́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак.

1. што. Перашкодзіць нармальнаму стану, развіццю чаго-н., перарваць.

П. маўчанне.

П. сон.

2. што. Не захаваць чаго-н., пераступіць што-н.

П. дагавор.

П. дысцыпліну.

П. граніцу (незаконна перайсці яе).

3. каго-што. Скрануць, разварушыць.

П. пчол.

П. яйкі ў птушыным гняздзе.

|| незак. паруша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. парушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Раўнавагі парушэнне 9/135

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

спагна́нне, -я, н.

1. гл. спагнаць.

2. Пакаранне за невыкананне або парушэнне чаго-н.

С. за парушэнне працоўнай дысцыпліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клятвапарушэ́нне, -я, н.

Парушэнне дадзенай клятвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наруше́ние парушэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беззако́нне, -я, н.

Парушэнне або адсутнасць законнасці.

Барацьба з беззаконнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)