растушо́ўка, ‑і, ДМ ‑шоўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. растушаваць. // Растушаваная частка малюнка. Чарцёж з растушоўкай.
2. Р мн. ‑шовак. Завостраная палачка з мяккага матэрыялу (паперы, корку, замшы і пад.) для растушоўвання грунтоўкі, накладвання грыму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Транпыж ’невялікая размечаная палачка для гульні, цурка, чыжык’, ’гульня з такой палачкай’ (Рам. 8). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пру́тик м., уменьш. пруто́к, -тка́ м., пру́цік, -ка м.; (деревянный — ещё) па́лачка, -чкі ж.; (хлыст) ду́бчык, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
эндасты́ль
(ад энда- + гр. stylos = палачка)
канаўка, размешчаная на брушным баку глоткі ў ланцэтніка, лічынак міног.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
бі́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. Невялікая дошчачка або кавалак кардону з надпісам (на таварах, на багажы і пад.).
Б. на чамадане.
2. Палачка або дошчачка, на якой нарэзамі вёўся ўлік чаго-н. (гіст.).
3. перан. Характарыстыка (звычайна адмоўная), якая даецца каму-н. па шаблоне.
Павесіць бірку на чалавека.
|| прым. бі́рачны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Лончык ’палачка для рэгулявання нацягнутасці пілы’ (астрав., Сл. ПЗБ). З польск. łączka, łącznik ’тое, што злучае’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
туберкулёзны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да туберкулёзу. Туберкулёзны працэс. Туберкулёзная палачка. // Хворы туберкулёзам. Туберкулёзны хлопец. / у знач. наз. туберкулёзны, ‑ага, м.; туберкулёзная, ‑ай, ж. // Звязаны з лячэннем і прафілактыкай туберкулёзу. Туберкулёзны санаторый. // Заражаны туберкулёзам (аб прадуктах). Туберкулёзнае мяса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ві́рак ’юрок, невялікая палачка з засечкамі, пры дапамозе якой намотваюць ніткі’ (Сцяшк. МГ). Да вір 3 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кні́бель ’невялікая палачка, завостраная з аднаго канца, якая ўжывалася для вязання снапоў’ (Нар. лекс.). Параўн. кнебіль (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кляпе́нь ’палачка для віцця аборак, вяровак’ (Мат. Гом., З нар. сл.). Рус. клепень ’клін, калок’. Да кляп (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)