спаўна́, прысл.

Поўнасцю, цалкам. Васіль Вітка сплачвае свой доўг спраўна і спаўна, як сын народа, грамадзянін, камуніст. Юрэвіч. Навошта хлопца папракаць, напамінаць яму, калі ён спаўна атрымаў пакаранне за сваё тое мінулае. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chłosta

ж. цялесная кара; цялеснае пакаранне; лупцоўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэпрэ́сія

(лац. repressio = падаўленне)

карная мера, пакаранне, якое прымяняецца дзяржаўнымі органамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

узру́шыцца, ‑шуся, ‑шышся, ‑шыцца; зак.

Моцна ўсхвалявацца; устрывожыцца. — Як жа гэта так? — узрушылася бабка: — За што такая няласка, такое пакаранне? Колас. [Маша] зноў узрушылася і так моцна, што рука з пісьмом апусцілася ў знямозе. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kara

kar|a

ж.

1. кара, пакаранне;

~a cielesna — цялеснае пакаранне;

~a śmierci — смяротная пакаранне;

~a więzienia — турэмнае зняволенне;

robić co za ~ę — рабіць што ў пакаранне;

2. штраф;

~a administracyjna — адміністрацыйнае спагнанне, штраф;

~a pieniężna — грашовы штраф

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

турма́, -ы́, мн. ту́рмы і (з ліч. 2, 3, 4) турмы́, ту́рмаў, ж.

1. Месца зняволення, будынак, дзе ўтрымліваюцца асобы, пазбаўленыя волі.

Сядзець у турме.

2. Пакаранне зняволеннем.

Прайсці праз турму.

3. перан. Месца, дзе прыгнятаюць, дзе цяжка жывецца.

◊

Ту́рма плача па кім (разм., неадабр.) — пра таго, хто заслугоўвае пакарання.

|| прым. турэ́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пры́кладны

1. (узорны) músterhaft, mústergültig, Múster-; vórbildlich; exemplárisch (пра пакаранне);

2. (прыблізны) úngefáhr, ánnähernd, approximatív

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

hańbiący

hańbiąc|y

ганебны; які ганьбіць (няславіць);

~y postępek — ганебны ўчынак;

~a kara — пакаранне, якое ганьбіць; ганебнае пакаранне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

commute [kəˈmju:t] v.

1. е́здзіць штодзённа на пра́цу з пры́гарада ў го́рад

2. замяня́ць (асабліва адзін від аплаты другім)

3. змякча́ць пакара́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

возме́здие ср., высок. адпла́та, -ты ж.; (кара) ка́ра, -ры ж.; (наказание) пакара́нне, -ння ср.; (месть) по́мста, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)