Тату́рыцца ’глядзець з-пад ілба’ (Ласт.). Няясна, параўн. та́тур (tátur): у маго́ тату́ра саба́чая нату́ра (ваўк., Федар. 4), якое Федароўскі (там жа, 311) выводзіць з тата (tàtur jest tàto zmieniony dla rymu), гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
yielding
[ˈji:əldɪŋ]
adj.
пада́тлівы, састу́плівы
a yielding nature — пада́тлівая нату́ра
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
бага́ты, -ая, -ае; багаце́йшы.
1. Які валодае вялікай маёмасцю, грашовымі сродкамі, заможны.
Б. чалавек.
Б. (наз.) беднага не разумее.
2. Які вызначаецца вялікай колькасцю чаго-н., мноствам даброт.
Б. ўлоў.
Б. край.
3. Які дорага каштуе, вызначаецца раскошай.
Б. касцюм.
4.перан. Які змяшчае ў сабе многа ўнутраных якасцей.
Багатая натура.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
музыка́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Здольны да музыкі; які тонка разумее музыку. Музыкальныя здольнасці. Музыкальная натура.
2. Прыемны для слыху; меладычны. Музыкальны голас. □ Купала як паэт вельмі даражыць музыкальным бокам паэзіі.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паршы́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Хворы на паршу; шалудзівы. Паршывы кот.
2.перан.Разм. Вельмі дрэнны. — Натура мая, — тут Лапкоў голас загучаў злосцю: — паршывая натура! Але я зламлю яе!..Колас.Які недаступны калісьці быў лес пры панах! Колькі збожжа ці грошай трэба было аддаць за кубаметр сасны або вазок паршывых дроў!..Брыль.//Груб. Агідны, нікчэмны, не варты ўвагі. Усю вайну ў пяхоце — і ніводнай драпіны, а тут нейкі паршывы прыстрэлачны снарад — і па ім, па Андрэю Лялюгу.Б. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сузіра́льнае жыццё ein kontemplatíves [bescháuliches] Lében;
сузіра́льная нату́ра ein besínnlicher Mensch;
сузіра́льны стан bescháuliche Rúhe
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
disposition[ˌdɪspəˈzɪʃn]n.
1. хара́ктар, но́раў, нату́ра;
He has a cheerful disposition. У яго вясёлы нораў.
2.fml размяшчэ́нне; дыспазі́цыя (войскаў)
3.fml схі́льнасць, тэндэ́нцыя
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
хвастану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1.Аднакр.да хвастаць (у 1 знач.).
2.перан.Разм. Выказаць адкрыта непрыемную праўду ў вочы. Натура ўжо гэткая: ніколі не сцярплю, па вачах праўдай хвастану.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэ́ласны, ‑ая, ‑ае.
Які ўяўляе сабой унутранае адзінства; адзіны, цэлы. Цэласнае ўражанне. Цэласная натура. □ У лепшых сваіх творах паэт дасягае адзінства паміж формай і зместам, а гэта робіць твор цэласным і сапраўды мастацкім.«Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уро́да
1.м.иж. уро́д м.;
2. приро́да ж., нату́раж., хара́ктер м.;
така́я ўжо яго́ ўро́да — такова́ его́ приро́да
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)