усплы́сці сов., прям., перен. всплыть; (об образах, воспоминаниях — ещё) встать;

наве́рх ~лыло́ мно́ства мале́нькіх ры́бак — наве́рх всплы́ло мно́жество ма́леньких ры́бок;

пе́рад вачы́ма ўсплыў знаёмы во́браз — пе́ред глаза́ми всплыл (встал) знако́мый о́браз;

зноў ~лыло́ гэ́та пыта́нне — сно́ва всплыл э́тот вопро́с;

◊ у. наве́рх — всплыть на пове́рхность (нару́жу)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узвалачы́, -лаку́, -лачэ́ш, -лачэ́; -лачо́м, -лачаце́, -лаку́ць; -ло́к, -лакла́, -ло́; -ло́чаны; зак. (разм.).

1. каго-што. Падняць наверх што-н. цяжкае, грувасткае.

У. мех на воз.

2. каго (што). З цяжкасцю паставіць на ногі.

У. каня на ногі.

|| незак. узвалака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і узвала́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усплы́сці і усплы́ць, -ыву́, -ыве́ш, -ыве́; -ывём, -ывяце́, -ыву́ць; усплы́ў, -лыла́, -ло́; зак.

1. Узняцца з глыбіні вады на паверхню.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Стаць вядомым, выкрыцца, выявіцца.

Зноў усплыло гэта пытанне.

У. наверх або на паверхню (выявіцца, стаць вядомым).

|| незак. усплыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кажуры́на ж., разг.

1. мех (овчины);

~наю наве́рх — ме́хом нару́жу;

2. кусо́к овчи́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уссо́ўваць несов.

1. (двигая, класть наверх) вста́скивать; вта́скивать;

2. разг. надева́ть; натя́гивать, напя́ливать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нава́ркі ’ільснівыя плямы, пералівы’: «Конь гладкі, аж наваркі ходзяць по ем» (ТС, 3, 112). Разам з навар ’тлушч, які ўсплывае наверх пры варцы стравы’, да варыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папераваро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Перавярнуць усё, многае або ўсіх, многіх. Папераварочваць вёдры. □ Пераапрануліся хлопцы, кажухі папераварочвалі воўнай наверх.. і наляцелі на Запушчаны. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hináufklettern, hináufklimmen

vi (s) ле́зці наве́рх, кара́скацца ўго́ру, зала́зіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hináufziehen

*

1.

vt усця́гваць

2.

vi (s) перасяля́цца наве́рх

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ускаці́ць сов. (наверх) вскати́ть, вкати́ть;

у. ка́мень на ўзго́рак — вскати́ть (вкати́ть) ка́мень на буго́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)