Адчуць жаданне, ахвоту да чаго‑н.; падахвоціцца. [Янка] яшчэ болей павесялеў, калі Лабановіч раптам заахвоціўся прайсціся разам да мястэчка Стаўбуны.Колас.[Ірынка] усё гаварыла, як дарослая, і, як дарослая, пачынала рабіць усё ў доме. Заахвоцілася нават раз мыць падлогу.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Мыток ’мыйшчык’ (зэльв., Жыв. сл.). Да мыць (гл.). Аб суфіксе ‑ok гл. Сцяцко, Афікс. наз., 59–60.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рудзя́ны ’брудны’: рудзянец авечка — мыць трэба (Касп.), рудзя́ный ’брудны да чарнаты’ (мсцісл., Юрч. Сін.). Да руда3 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
mop2[mɒp]v.
1.мыць (падлогу швабрай, посуд губкай)
2. выціра́ць (вадкасць, пот, кроў і да т.п.)
mop up[ˌmɒpˈʌp]phr. v. знішча́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Пільгава́ць ’старанна і доўга мыць’ (гродз., ЖНС). З ’пельгаваць < пялегаваць < пялежыць ’біць, праводзячы палосы’ (гл.). Параўн. таксама пілягпу́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мойкаўшчына ’мокрае месца, гразь (на дарозе)’ (гродз., Сцяшк. Сл.). Рэгіянальнае (магчыма, аказіянальнае) утварэнне ад ⁺мокраўшчына пад уплывам мойка < мыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
szampon, ~u
м. шампунь;
myć włosy ~em — мыць валасы шампунем
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Мыце́ня ’мыццё’ (шчуч., З нар. сл.), ганц.мыценье, ваўк.мыцэня ’тс’ (Сл. ПЗБ). Да мыць (гл.). З двайным суфіксам аддзеяслоўных назоўнікаў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
launder
[ˈlɔndər]1.
v.t.
мыць і прасава́ць (бялі́зну, во́пратку)
2.
v.i.
мы́цца
it launders well — гэ́та до́бра мы́ецца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)