stríezen

vt дыял. му́чыць, цві́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мане́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго.

1. Спец. Аб’язджаць (каня) на правілах манежнай язды.

2. перан. Разм. Мучыць, таміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

томи́ть несов.

1. (мучить) му́чыць; (изнурять) мардава́ць; (морить) мары́ць; (утомлять) тамі́ць, стамля́ць;

томи́ть кого́-л. расспро́сами му́чыць каго́-не́будзь ро́спытамі;

томи́ть кого́-л. го́лодом му́чыць (мары́ць) каго́-не́будзь го́ладам;

2. кул. тушы́ць;

3. техн. тамі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tantalize

[tæntəlaɪz]

v.t.

му́чыць, дражні́ць; спакуша́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

udręczać

незак. прыгнятаць; замучваць; мучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

abuse​2 [əˈbju:z] v.

1. злоўжыва́ць

2. здзе́кавацца, катава́ць, му́чыць; зневажа́ць

3. ла́яць, абража́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

здзе́кавацца, -куюся, -куешся, -куецца; -куйся; незак., з каго-чаго.

1. Мучыць, катаваць каго-н.

З. з людзей.

2. Злосна, зняважліва высмейваць, абражаць каго-, што-н., кпіць з каго-, чаго-н.

Недаравальна з. з чалавека.

|| наз. здзек, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Кнэ́мбіць ’мучыць, біць’ (Сцяшк. Сл.). З польск. gnębić ’прыгнятаць, мучыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

obsess [əbˈses] v. завало́дваць ро́зумам; прасле́даваць, му́чыць (пра ідэю, страх і да т.п.);

This thought obsessed him. Гэтая думка завалодала ім;

He is obsessed by a feeling of guilt. Яго мучыць пачуццё віны.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tríezen

vt разм. дражні́ць, му́чыць, надаку́чваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)