изма́зывать несов., разг.

1. (пачкать) ма́заць, выма́зваць; пэ́цкаць;

2. (о краске и т. п.) зма́зваць, выма́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

salve​2 [sælv] v. ма́заць ма́ззю; заспако́йваць, змякча́ць ( боль);

salve wounds кла́сці бальза́м на ра́ны, заго́йваць ра́ны;

salve one’s conscience fml рабі́ць што-н., каб заспако́іць сумле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Мазы́ ’бруд, плямы на кашулі’ (Нас.). Беларускае. Да мазаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Памэ́дзганы ’забруджаны’ (Сцяшк. Сл.). Кантамінацыя павэдзганы < вэдзгаць (гл.) і мазаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

natłuszczać

незак.

1. прамасліваць, мазаць (змазваць) тлушчам;

2. тлусціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Кве́цаць ’мазаць, брудзіць, пэцкаць’ (Пал., Ян., Шатал., Нар. словатв.). Гл. квэцаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ма́заны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад мазаць (у 1 і 2 знач.).

2. у знач. прым. Брудны, запэцканы.

3. у знач. прым. Глінабітны. К вечару паабапал замігцелі ў кучаравых вішнёвых садках белыя мазаныя хаты. Б. Стральцоў.

•••

Адным мірам мазаны — пра людзей з аднолькавымі адмоўнымі ўласцівасцямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tallow

[ˈtæloʊ]

1.

n.

лой -ю m. (для вы́рабу сьве́чак, мы́ла)

2.

v.t.

ма́заць ло́ем

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Накве́каць экспр. ’намазаць’ (Мат. Гом.). Да квэцаць, квёцаць ’мазаць’ з узнаўленнем канцавога к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́за 1 ’каламазь’ (бераст., Сцяшк. Сл.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне з суф. ‑а (Слаўскі, SP, 1, 59). Да ма́заць (гл.).

Ма́за 2 ’капрызніца, песта’ (ТС). Утворана аналагічна, як папярэдняе. Параўн. яшчэ палес. ма́зя ’тс’, ’плакса’; тураўск. мазаны ’збалаваны, спешчаны’ (ТС) адпавядае чэш. mazna ’распешчаная жанчына’, серб.-харв. ма́зница ’тс’, чэш. rozmazlenec ’пястун’. Як і чэш., палес. лексемы — да ма́заць, чэш. mazati se з экспрэсіўным адценнем, серб.-харв. ма́зити ’патураць’, ’ліслівіць, дагаджаць’. Сюды ж ма́зацца ’песціцца, капрызіць’, ма́заць ’патураць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)