арнаме́нтыка, ‑і, 
1. Тое, што і арнаментацыя (у 2 знач.). 
2. Сукупнасць гукаў, якія аздабляць асноўную меладычную лінію.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арнаме́нтыка, ‑і, 
1. Тое, што і арнаментацыя (у 2 знач.). 
2. Сукупнасць гукаў, якія аздабляць асноўную меладычную лінію.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калігра́фія, ‑і, 
Майстэрства пісаць разборліва, роўным, прыгожым почыркам. 
[Грэч. kalligraphia — прыгожы почырк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мультыпле́ты
(
група спектральных 
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
спектр, ‑а, 
Рознакаляровая паласа, якая атрымліваецца пры раскладанні праменя святла. 
[Ад лац. spectrum — бачнае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абстракцыяні́зм
(
напрамак у выяўленчым мастацтве, прадстаўнікі якога адлюстроўваюць рэальны свет у выглядзе спалучэнняў 
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
электрыфіка́цыя, ‑і, 
Прымяненне электрычнай энергіі ва ўсіх галінах народнай гаспадаркі, вытворчасці і ў быце ў якасці асноўнага віду энергіі. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
высакаро́дны, -ая, -ае.
1. З высокімі маральнымі якасцямі, крыштальна чысты, велікадушны.
2. Узвышаны, асвячоны высокай мэтай.
3. Выключны па сваіх якасцях, прыгажосці.
4. 
|| 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ліне́йны, -ая, -ае.
1. Які мае выгляд лініі, складаецца з 
2. Тое, што і рэгулярны (у 2 
3. Які складае аснову баявых злучэнняў флоту.
4. Прызначаны для абслугоўвання лініі сувязі ці шляхоў зносін.
Лінейная скорасць — скорасць руху, якая вызначаецца па даўжыні шляху, пройдзенага за адзінку часу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інкрасбры́дынг
(
скрыжоўванне дзвюх добра спалучальных інбрэдных 
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
інкро́сінг
(
скрыжоўванне дзвюх інбрэдных добра спалучальных 
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)