политру́к (полити́ческий руководи́тель) ист. палітру́к, -ка́ м. (паліты́чны кіраўні́к).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваяво́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, м.

1. Гіст. На тэрыторыі Старажытнай Русі — начальнік войска, кіраўнік горада ці акругі.

2. На тэрыторыі Заходняй Беларусі з 1920 да 1939 года і ў Польшчы — кіраўнік ваяводства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

supremo [s(j)u:ˈpri:məʊ] n. BrE, infml (pl. -os) кіраўні́к, правады́р; дыкта́тар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

акано́м, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Кіраўнік гаспадаркі ў панскім маёнтку.

|| ж. акано́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. акано́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старэ́йшына, -ы, мн. -ы, -шын, м.

1. У радавым грамадстве: кіраўнік абшчыны.

2. Самы вопытны, спрактыкаваны, паважаны і аўтарытэтны член якога-н. калектыву.

С. тэатра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́бін, ‑а, м.

Служыцель культу, духоўны кіраўнік веруючых у яўрэйскай рэлігійнай абшчыне.

[Ад стараж.-яўр. rabbi — настаўнік мой.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прави́тель

1. кіраўні́к, -ка́ м.; праві́цель, -ля м.; (властелин) валада́р, -ра́ м.;

2. (управляющий) ист. кіраўні́к, -ка́ м.; (заведующий) зага́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадвадзі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Кіраўнік, важак.

П. племя.

○

Прадвадзіцель дваранства — у царскай Расіі: выбарны прадстаўнік дваранскага саслоўя губерні ці павета.

|| прым. прадвадзі́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

групо́рг, ‑а, м.

Групавы арганізатар, кіраўнік групы ў партыйнай, камсамольскай або прафсаюзнай арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэйхска́нцлер, ‑а, м.

Гіст. Дзяржаўны канцлер, кіраўнік урада ў Германіі да 1945 года.

[Ням. Reichskanzler.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)