чапі́ць сов., разг. тро́нуть, затро́нуть; зацепи́ть, заде́ть;

ку́ля чапі́ла косць — пу́ля тро́нула (затро́нула, заде́ла) кость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трасі́руючы, ‑ая, ‑ае.

Які пры палёце пакідае бачны след і гэтым дапамагае весці далейшы прыцэл (пра кулю, снарад). [Мікола:] — Нам патрэбны трасіруючыя патроны. Ведаеш, такія: ляціць куля і гарыць. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мыліца; куля (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

шар; куля (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

stray​2 [streɪ]adj.

1. бяздо́мны; прыблу́дны; бадзя́жны, валацу́жны

2. рэ́дкі, выпадко́вы;

a stray bullet шалёная ку́ля;

a few stray taxis не́калькі выпадко́вых таксі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

акупа́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да акупантаў. Не аднаму добралу чалавеку Жэня памагала вырвацца з акупанцкага пекла і перайсці да партызанаў. Кулакоўскі. Дарагога майго падкасіла Акупанцкая куля ў баі. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kulka

ж.

1. шарык, галачка;

2. куля дробнага калібру, кулька

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сухажы́лле, ‑я, н.

Шчыльнае, эластычнае ўтварэнне са злучальнай тканкі, з дапамогай якога шкілетныя мышцы прымацоўваюцца да касцей. Балела .. калена і сухажылле над ім, хоць .. [Сотнікаў] адчуваў, што куля трапіла вышэй, у сцягно. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

излёт / на излёте пры канцы́ лёту;

пу́ля на излёте бьёт сла́бо ку́ля пры канцы́ лёту б’е сла́ба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мотня́ ж.

1. рыб. куль, род. куля́ м., матня́, -ні́ ж.;

2. (в шароварах) крэ́сла, -ла ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)