поду́мать сов. паду́маць;
◊
и не поду́маю! і не паду́маю!;
кто бы поду́мал! хто б паду́маў!;
можно поду́мать, что… можна паду́маць, што…;
(нет,) вы поду́майте! (не,) вы паду́майце!;
и поду́мать не смей і паду́маць не смей!;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сло́вно союз
1. (как, подобно) як, ні́бы, усё ро́ўна як;
она́ поёт сло́вно солове́й яна́ спява́е, як (усё ро́ўна як) салаве́й;
2. (будто) разг. ні́бы, нібы́та, бы́ццам;
сло́вно кто стучи́т? ні́бы (нібы́та, бы́ццам) не́хта сту́кае?
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
показа́ться
1. паказа́цца;
показа́ться врачу́ паказа́цца ўрачу́;
вдали́ показа́лся по́езд удалечыні́ паказа́ўся цягні́к;
2. безл. (почудиться) зда́цца;
ему́ показа́лось, бу́дто позвони́ли яму́ здало́ся, бы́ццам пазвані́лі;
показа́лось, что кто́-то позва́л меня́ здало́ся, што не́хта паклі́каў мяне́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВА́РГАС ЛЬЁСА (Vargas Llosa) Марыо
(н. 28.3.1936, г. Арэкіпа, Перу),
перуанскі пісьменнік. Чл. Перуанскай акадэміі мовы. Прэзідэнт Пэн-клуба (1976—79). З 1959 жыве ў Еўропе (Мадрыд, Барселона, Парыж, Лондан). У раманах «Горад і сабакі» (1962), «Зялёны дом» (1966), «Размова ў «Катэдрале» (1969), «Панталеон і наведвальніцы» (1973), «Цётачка Хулія і пісака» (1977), «Вайна канца свету» (1981), «Гісторыя Майты» (1984), «Хто забіў Паламіна Малера?» (1986), «Апавядальнік» (1987), «Пахвальнае слова мачысе» (1988), аповесці «Шчанюкі» (1967), зб. апавяданняў «Важакі» (1959) сплаў вымыслу з амаль дакументальнымі замалёўкамі з натуры, уражаннямі дзяцінства і юнацтва. Звяртаючыся да вопыту рыцарскага рамана, флабэраўскай традыцыі, экзістэнцыялізму, сцвярджаючы права мастака на творчую свабоду і паслядоўны нонканфармізм, Варгас Льёса робіць кожны з сваіх твораў востраактуальным, чарговым эксперыментам прасторава-часавых і жанравых пабудоў. Аўтар кніг эсэ «Гарсія Маркес: сведчанне богазабойства», «Сакрэтная гісторыя рамана» (абедзве 1971), «Спрадвечная оргія: Флабэр і «Мадам Бавары» (1975), «Паміж Сартрам і Камю» (1981), «Супраць ветру і прыліву» (1983—90), «Праўда няпраўды» (1990), п’ес.
Тв.:
Рус. пер. — Война конца света: Роман. М., 1987;
Кто убил Паломино Молеро?: Повесть, пьеса. М., 1989;
Рота добрых услуг: Романы. М., 1993.
Літ.:
Земсков В.Б. Марио Варгас Льоса: сознание художника и реальность // Латинская Америка. 1975. № 4.
І.Л.Лапін.
т. 4, с. 8
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
бо́льше
1. нареч. сравнит. ст. больш, бо́лей;
бо́льше кого́, чего́ (чем кто, что) больш (бо́лей) за каго́ (за што, як хто, што);
бо́льше двухсо́т больш (бо́лей) за (як) дзве́сце;
бо́льше всего́ больш за ўсё, найбо́льш;
2. нареч. (далее, впредь) больш, бо́лей;
бо́льше туда́ не ходи́ больш (бо́лей) туды́ не хадзі́;
3. нареч., разг. (преимущественно) больш, бо́лей;
шли бо́льше ле́сом ішлі́ бо́лей (бо́льш) ле́сам;
4. прил. сравнит. ст. (кого, чего, чем кто, что) бо́льшы (за каго, што, як хто, што).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бу́бен, -бна м.
1. муз. бу́бен;
2. перен., разг. (тот, кто постоянно бормочет) ворчу́н; бормоту́н;
◊ го́лы як б. — соверше́нно го́лый (о местности);
як у б. біць — говори́ть в оди́н го́лос;
сла́вен б. за гара́мі — сла́вны бу́бны за гора́ми
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грашы́ць несов.
1. рел. греши́ть;
г. су́праць царквы́ — греши́ть про́тив це́ркви;
2. греши́ть, погреша́ть, согреша́ть;
г. су́праць і́сціны — греши́ть (погреша́ть) про́тив и́стины;
◊ няма́ чаго́ бо́гу г. — грех жа́ловаться;
хто спіць, той не грэ́шыць — посл. кто спит, тот не греши́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ДАДЭКАФО́НІЯ
(ад грэч. dōdeka дванаццаць + phōnē гук),
адзін з відаў кампазітарскай тэхнікі 20 ст.; метад стварэння музыкі, пры якім уся тканіна твора выводзіцца з серыі — своеасабліва арганізаваных 12 (часам і менш) гукаў храматычнай гамы. Узнікла на аснове т. зв. свабоднай атанальнасці. Эстэтычны сэнс выкарыстання Д. — дасягненне канструкцыйнага адзінства і лагічнай звязнасці пры адсутнасці класічных танальных адносін (гл. Мажорамінор). Метад серыйнай Д. распрацаваны К.Шонбергам (1921), удасканалены А.Вебернам і А.Бергам. Серыя мае 4 формы: першапачатковую, або прыму, ракаход (тоны ідуць у адваротным парадку), інверсію (інтэрвалы серыі дадзены ў абярненні), ракаходную інверсію. Кожная форма можа быць пачата з любога з 12 тонаў тэмпераванай сістэмы, у выніку атрымліваецца 48 раўназначных серыйных радоў. Серыя можа выкладацца гарызантальна, утвараючы меладычную лінію, вертыкальна, утвараючы акордыку, або ў розных камбінацыях рухаў. Вядомы разнавіднасці дадэкафоннай тэхнікі І.М.Гаўэра, А.Габы, Э.Кшэнека. Да Д. звяртаюцца многія сучасныя кампазітары, часта фрагментарна ў рамках танальна арганізаванай музыкі, у т.л. бел. В.Войцік, Г.Гарэлава, А.Гураў, У.Дарохін, У.Кандрусевіч, В.Капыцько, С.Картэс, В.Кузняцоў, А.Літвіноўскі, Дз.Смольскі, А.Сонін, Р.Сурус і інш.
Літ.:
Денисов Э. Додекафония и проблемы современной композиторской техники // Музыка и современность. М., 1969. Вып. 6;
Когоутек Ц. Техника композиции в музыке XX в.: Пер. с чеш. М., 1976;
Холопов Ю. Кто изобрел 12-тоновую технику? // Проблемы истории австро-немецкой музыки. М., 1983;
Яго ж. Гармония. М., 1988.
Т.Г.Мдывані.
т. 6, с. 7
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
э́тоI част. гэ́та;
кто э́то пришёл? хто гэ́та прыйшо́ў?;
где э́то вы пропада́ли? дзе гэ́та вы прапада́лі?;
как э́то так? як гэ́та так?;
что э́то ты так? што гэ́та ты так?;
куда́ бы э́то пойти́? куды́ б гэ́та пайсці́?.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прасту́каць сов.
1. в разн. знач. просту́кать;
п. тэкст запі́скі — просту́кать текст запи́ски;
п. хво́раму гру́дзі — просту́кать больно́му грудь;
па калідо́ры не́хта ~каў абца́самі — по коридо́ру кто́-то просту́кал каблука́ми;
2. простуча́ть;
п. малатко́м уве́сь дзень — простуча́ть молотко́м весь день
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)