(ад гр Anakreont = імя старажытнагрэчаскага паэта 6 ст. да н.э.)
які датычыць паэзіі, што апявае радасці жыцця, каханне, весялосць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Лю́бжа, лю́бша ’замова на каханне’, ’нагаворнае зелле’ (Гарэц.), ’ятрышнік, зязюлька плямістая, Orchis maculala L.’ (Растарг.), ’чараўнік, Platanthera bifolia L. C. Rich’ (Кіс.). Укр.любжа ’ятрышнік’, рус.смал., арл., кур.любжа ’ятрышнік’, ’чараўнік’. Утворана ад любіць (Сцяцко, Афікс. наз., 79). Матывацыя (Махэк, Jména, 299): расліна мае два клубні, якія нагадваюць яйцы, таму існавала павер’е, што прырода нібыта сама ўказала на тое, што гэта расліна служыць для павышэння патэнцыі (параўн. чэш.vstavač, польск.storczyk), выклікаючы каханне. Іншыя назвы звязаны з зязюляй (параўн. бел.зязюлька, чэш.žežhulka, zezulka, kukačka), бо яна (паводле фальклорных песень) мае адносіны да кахання і плоднасці. Прасл.lʼubьža (Трубачоў, Эт. сл., 15, 189).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Gégen=
прыстаўка назоўнікаў, паказвае на:
1) сустрэчны рух: Gégenmaßnahme ко́нтрмера
2) узаемнасць: Gégenliebe узае́мнае каха́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
страда́нне, ‑я, н.
Разм. Прыпеўкі пра каханне і музыка да іх; танец на гэту музыку. Пеця Гурбан схадзіў ужо і польку, і кракавяк, і страданне, але танцаваў ён нязграбна.Пташнікаў.За вальсам пайшла полька, страданне, кракавяк.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kochanie
н.
1.каханне, любоў;
2. галубачка, галубок, галубочак;
kochanie! — дарагі!; галубок!
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
БУКЕ́ЕВА Хадзіша
(н. 21.2.1917, г. Казталаўка, Казахстан),
казахская актрыса. Нар.арт.СССР (1964). Скончыла Ленінградскі тэатр.ін-т (1938). Працавала ў Чымкенцкім т-ры, у Т-ры драмы імя М.Аўэзава (Алматы). Лепшыя работы адметныя драматызмам і сцэнічнай выразнасцю: Саўм («Сяброўства і каханне» А.Абішава), Карлыга («Кобланды» Аўэзава), Мехмэнэ Бану («Легенда пра каханне» Назіма Хікмета), Кацярына («Навальніца» А.Астроўскага), Катарына («Утаймаванне свавольніцы» У.Шэкспіра) і інш.Дзярж. прэмія СССР 1952.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
саро́мны, ‑ая, ‑ае.
Які выклікае пачуццё сораму; сараматны. Зірнуў [Алесь] са страхам. Гатоў быў кожны момант кінуцца наўцёкі. Потым ужо гарэў, нібы яго злавілі на нечым саромным.Мележ.Цяпер сумненняў не аставалася — каханне ў іх [Лёдзі і Юркі] было бяскрылае, сляпое, саромнае.Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Mínne
f - уст., паэт., жарт.каха́нне
höfische ~ — любо́ў ры́цара да да́мы сэ́рца
◊ ~ verkéhrt die Sínne — ≅ любо́ў сляпа́я
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
miłość
ж.
1. любоў, любасць;
miłość ojczyzny — любоў да бацькаўшчыны;
miłość bliźniego — любоў да бліжняга;
miłość własna — самалюбства;
2.каханне, любоў;
wyznać miłość — прызнацца ў каханні;
stara miłość nie rdzewieje — старое каханне не гніе і не ржавее;
miłość platoniczna — платанічнае каханне;
na miłość Boską! — Божа літасцівы!
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
куртуа́зны
(фр. courtois)
вытанчана ветлівы;
к-ая літаратура — прыдворна-рыцарская плынь у еўрапейскай літаратуры 12—14 ст, якая апявала воінскія подзвігі і рыцарскае каханне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)