konwojowy

канвойны;

okręt konwojowy — канвойны карабель

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bezpilotowy

беспілотны (пра самалёт, касмічны карабель)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

flagowiec

м. мар. флагман, флагманскі карабель

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

unmanned [ˌʌnˈmænd] adj. беспіло́тны;

an unmanned spacecraft аўтаматы́чна кіру́емы касмі́чны карабе́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

boarding card [ˈbɔ:dɪŋˌkɑ:d]п. BrE паса́дачны тало́н (на самалёт або карабель)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

slaver​1 [ˈsleɪvə] n.

1. гандля́р раба́мі

2. карабе́ль з раба́мі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kéntern

1.

vt пераку́льваць (уверх кілем – лодку, карабель)

2.

vi (s) пераку́львацца (пра лодку, карабель)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ábwracken

vt здава́ць на злом (карабель)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

шлюп, ‑а, м.

1. Трохмачтавы карабель у парусным флоце 18–19 стст., аснашчаны прамымі парусамі. На двух шлюпах «Усход» і «Мірны» Ф. Ф. Белінсгаузен і М. П. Лазараў накіраваліся на поўдзень. «Беларусь».

2. Марское аднамачтавае судна з двума парусамі (галоўным чынам спартыўнае).

3. Ціхаходны вартавы карабель для аховы транспартных караванаў у некаторых сучасных замежных флотах.

[Гал. sloep.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыганці́на, ‑ы, ж.

Уст. Невялікі брыг, ваенны або карсарскі. Тое, што здалося Арцёму Іванавічу імем, азначала назву нежывой істоты, «брыганціна» — карабель. Мележ.

[Іт. brigantino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)