Талкава́ць ’гутарыць, гаварыць; растлумачваць’ (ТСБМ), ’разважаць, доўга і шматслоўна даводзіць’: толкуе — німа чаго слухаць (Федар. 4, Цых.), толкова́ць ’размаўляць, абмяркоўваць’ (ТС), ст.-бел. толковати ’тлумачыць, гаварыць, казаць’ (КГС), сюды ж талкаві́та, талкаві́ста ’разумна, разважна’ (Мат. Маг., Юрч. Вытв.), талко́вы ’змястоўны, разумны, дзелавы, удалы’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Цых.). Да толк, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

завуго́лле, ‑я, н.

1. Месца за вуглом, за будынкам або сярод будынкаў. Шумеў у завуголлі вецер і вельмі хацелася спаць. Быкаў. Задрыжала-замітусілася абгародка, бы сухое дуддзё ад ветру дзе ў завуголлі. Пташнікаў.

2. перан. (з прыназ. «па»). Разм. Тоячыся, асцерагаючыся. — Хлусню гавораць звычайна па завуголлю. У вочы няёмка казаць. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

assert

[əˈsɜ:rt]

v.t.

1) сьцьвярджа́ць, упэ́ўніваць, каза́ць

2) насто́йваць (на сваі́х право́х); барані́ць

Assert your independence — Барані́ сваю́ самасто́йнасьць

•

- assert oneself

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лёгка ж

1. прысл leicht;

2. у знач вык leicht;

у мяне́ лёгка на сэ́рцы mir ist leicht ums Herz;

табе́ лёгка каза́ць! du hast gut [leicht] réden!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каза́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад казаць.

2. у знач. прым. Прадказаны, суджаны. Дужа ты не жалься, дзяўчына. Твой казаны хлопец, твой сокал Паляцеў да зоркі высокай. Бічэль-Загнетава.

•••

Казаная казка гл. казка.

Не тут казана — тое, што і не тут кажучы (гл. кажучы). — Глядзі, утопішся, не тут казана, увесь двор на ямах ды калдобінах... Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супраці́ўны

1. (думка і г. д) entgégengesetzt, gégensätzlich, gégenteilig;

каза́ць супраці́ўнае таму́, што … das Gégenteil von dem ságen, was …;

2. грам ádversativ [-vɛr-], gegenüberstellend, entgégenstellend;

супраці́ўны злу́чнік adversatíve [-vɛr-] Konjunktión

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Наказа́нне ’пакаранне’ (уздз., Жд. 1). Відаць, запазычана з рус. наказание ’тс’ або праз ц.-слав., дзе са ст.-слав. наказание ’настаўленне, павучанне, пабуджэнне, выпрабаванне’ (Саднік, Айцэтмюлер, Handwörterbuch, 60), на аснове чаго развілося значэнне ’распараджэнне, пакаранне’, ’загад’. Усё да *kazati, гл. казаць, наказаць, параўн.: Прыедзь, накажы, каб хлеб прывязлі (= загадай, Сл. ПЗБ, 150) і балг. радоп. наказ ’мука, наказание, напружаная праца да зморы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

communicate

[kəˈmju:nɪkeɪt]

v.

1) перадава́ць

2) паведамля́ць, каза́ць

to communicate news — паве́даміць наві́ну

3) паразумява́цца, дамаўля́цца

4) спалуча́цца, быць спалу́чаным (пако́і)

5) прычашча́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

impart

[ɪmˈpɑ:rt]

v.t.

1) дадава́ць, надава́ць

to impart an air of elegance to — нада́ць чаму́ элега́нтны вы́гляд

2) паведамля́ць, каза́ць

3) перадава́ць, надава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

по́шласць ж

1. (звычайнасць) Geméinheit f -, Níedrigkeit f -; Banalität f -, -en, Pláttheit f -en (банальнасць);

2. (непрыстойнасць) geméiner Áusdruck; níederträchtige Hándlung; Zóte f -, -n;

казаць по́шласці ábgeschmacktes Zeug réden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)