ссёрбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Сёрбаючы, з’есці якую‑н. вадкую страву; высербаць. Ссёрбаць суп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паз’яда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. З’есці за некалькі прыёмаў усё, многае.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пашкодзіць ядавітым рэчывам што-н. у многіх месцах, усюды.

Кіслата паз’ядала скуру на руках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пуд, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Руская мера вагі, роўная 16,38 кілаграма.

◊

Пуд солі з’есці з кім-н. (разм.) — пражыць разам доўгі час і добра спазнаць каго-н.

|| памянш. пу́дзік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

расхляба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Хлябаючы, з’есці ўсё.

Р. суп.

2. перан. Разблытаць, уладзіць што-н. заблытанае, непрыемнае (разм.).

|| незак. расхлёбваць, -аю, -аеш, -ае.

◊

Расхлёбваць кашу (разм.) — разблытваць якую-н. складаную справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абкармі́ць, ‑кармлю, ‑корміш, ‑корміць; зак., каго.

Накарміць звыш меры; пашкодзіць здароўю, даўшы з’есці лішняе. Абкарміць дзіця малаком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

червячо́к уменьш.-ласк. чарвячо́к, -чка́ м.;

◊

замори́ть червячка́ ка́ліва з’е́сці; пе́ршы го́лад прагна́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

з’..., прыстаўка (гл. с...).

Ужываецца замест «с...» перад галоснымі «е», «ё», «я», напрыклад: з’есці, з’ехацца, з’ёлкнуць, з’явіцца, з’яднацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павячэ́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

З’есці вячэру, паесці ўвечары. Не палячы агню, Сяргей павячэраў і лёг спаць. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; -дзёўб, -дзяўбла́, -ло́; -дзяўбі́; -дзяўба́ны; зак., што.

1. Здзяўбці, з’есці да канца.

Куры дадзяўблі зерне.

2. Прадзяўбці, скончыць дзяўбці (у 3 знач.).

Д. дзірку долатам.

|| незак. дадзёўбваць, -ваю, -ваеш, -вае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

расклява́ць, -клюю́, -клюе́ш, -клюе́: -клюём, -клюяце́, -клюю́ць; -клю́й; -клява́ны; зак., што.

1. Клюючы, з’есці ўсё.

Куры расклявалі зерне.

2. Клюючы, пашкодзіць што-н. або пашырыць пашкоджанне ў чым-н.

Груганнё расклявала рану.

|| незак. расклёўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)